Schriftelijke wilsverklaring euthanasie bij wilsonbekwame patiënten: een jurisprudentieonderzoek

Uit art. 2 lid 2 Wtl volgt dat de arts op de eerdere wilsverklaring van de patiënt kan afgaan. De in deze bewoordingen liggende noodzaak en ruimte voor afweging door de arts vormen de kern van de aanleiding voor het jurisprudentieonderzoek. De volgende probleemstelling komt in dit jurisprudentieonderzoek aan de orde: - Hoe luidt de jurisprudentie over de schriftelijke wilsverklaring in het kader van de Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding (Wtl) op basis van de uitspraken van de strafrechter, van de civiele rechter, van de medische tuchtrechter en van de vijf regionale toetsingscommissies en toelichting daarop in hun jaarverslagen? - Welke lijn kan uit deze jurisprudentie worden gedestilleerd? Wat zijn de in het oog springende verschillen en overeenkomsten tussen de genoeme bronnen? - Welke knelpunten kunnen naar aanleiding van het jurisprudentieonderzoek niet worden beantwoord? In het antwoord op de laatste deelvraag zijn aanbevelingen opgenomen die op basis van de bevindingen en conclusies konden worden gedaan ten aanzien van onbeantwoorde rechtsvragen