Þroskaþjálfar og skóli án aðgreiningar

Skóli án aðgreiningar hefur verið opinber menntastefna á Íslandi síðan 2008. Hugmyndafræði stefnunnar varð ekki til á einni nóttu, heldur á hún sér forsögu á alþjóðavettvangi og í fötlunarfræðum. Misjafn skilningur á hugmyndafræðinni virðist vera hjá ólíkum fagstéttum innan skóla án aðgreiningar. Verkefnið er heimildaritgerð þar sem sjónum var beint að þverfaglegri samvinnu í skóla án aðgreiningar og starfi þroskaþjálfans í skólaumhverfinu ásamt því að styðjast við starfslýsingar þroskaþjálfa og nýlegar fréttagreinar um upplifun foreldra. Í verkefninu verður leitast eftir því að svara eftirfarandi spurningum: Hvert er hlutverk þroskaþjálfa innan skóla án aðgreiningar? Hver er ávinningur þess að hafa samræmda starfslýsingu fyrir þroskaþjálfa innan grunnskóla? Áherslur þroskaþjálfa hafa breyst mikið með árunum og er starfið mjög ólíkt því sem var hér áður enda var fatlað fólk ekki meðal almennings áður líkt og það er í dag. Helstu áskoranir þroskaþjálfa innan grunnskóla eru helst að ábyrgðin sem er látin á þá nær út fyrir þeirra starfslýsingu og óskýr rammi starfsins. Markmið verkefnisins er að skoða hver staða þroskaþjálfans er innan skóla án aðgreiningar og hver ávinningurinn er af því að samræma starfslýsingar hans í grunnskólum ásamt því að skoðað verður hvort hugtakið „skóli án aðgreiningar“ standi undir nafni og hvort skólakerfið komi til móts við stuðningsþarfir barna þannig að þau hafi jöfn tækifæri á við aðra nemendur