W stronę dziecka. Uniwersalizm i ponadczasowość myśli pedagogicznej Janusza Korczaka w obliczu postpandemicznej rzeczywistości edukacyjnej XXI w.

Janusz Korczak's pedagogical heritage is an inestimable value for all didactic and educational activities undertaken in relation to children. In the era of current pandemic experiences, the 21st century defined embracing of a new direction of education, moving towards online learning. However, the task turned out to be much more difficult than initially assessed. In the face of the difficulties and cognitive, emotional and social deficits and problems that result from online education, Korczak's paedocentrism and its importance seem to be particularly emphasized. This text focuses on selected assumptions of Janusz Korczak's pedagogical thought, which were an inspiration and a starting point for reflections on the post-pandemic educational reality of the 21st century. The article emphasizes the importance of love and respect for the child as a superior value, as well as the role of dialogue and relationship as key elements for an effective educational process that supports development. These Korczak inspirations were compared with the current level of functioning of children, but also teachers, referring to both research results and conclusions drawn from therapeutic practice. The author points to the high universality and timelessness of Janusz Korczak's pedagogical heritage, outlining the post-pandemic perspective of Korczak's educational space in the 21st century.Dziedzictwo pedagogiczne Janusza Korczaka stanowi nieocenioną wartość dla wszelkich działań dydaktyczno-wychowawczych podejmowanych względem dzieci. W dobie aktualnych doświadczeń pandemicznych, XXI wiek zdefiniował objęcie nowego kierunku edukacji, podążającego ku nauczaniu zdalnemu. Zadanie okazało się jednak znacznie trudniejsze, aniżeli oceniano pierwotnie. W obliczu pojawiających się wraz z edukacją online trudności i deficytów poznawczych, emocjonalnych oraz społecznych, korczakowski pajdocentryzm i jego ważność zdaje się wybrzmiewać szczególnie. W niniejszym tekście skoncentrowano się na wybranych założeniach myśli pedagogicznej Janusza Korczaka, które uczyniono inspiracją i punktem wyjścia do rozważań na temat postpandemicznej rzeczywistości edukacyjnej XXI w. W artykule podkreślono znacząco istotę miłości i szacunku wobec dziecka jako wartości nadrzędnej, jak również rolę dialogu oraz relacji, jako elementów kluczowych dla efektywnego procesu edukacyjnego, wspierającego rozwój. Niniejsze inspiracje korczakowskie zestawiono z aktualnym poziomem funkcjonowania dzieci, ale także nauczycieli, odwołując się do zarówno do wyników badań jak i wniosków płynących z praktyki terapeutycznej. Autorka wskazuje na wysoką uniwersalność i ponadczasowość dziedzictwa pedagogicznego Janusza Korczaka, wytyczając postpandemiczną perspektywę korczakowskiej przestrzeni edukacyjnej w XXI w