De (on)gelukkige relatie tussen Covid-19 en werkgeluk

In maart 2020 wordt ten gevolge van de uitbraak van het Covid-19-virus een lockdown afgekondigd. Dit heeft de leef- en werksituatie voor veel mensen veranderd. Mensen worden opgeroepen om zoveel mogelijk thuis te blijven en thuis te werken. Tijdens de Covid-19-crisis heerst veel onzekerheid en worden mensen gedwongen om anders te gaan werken. Zo moet werk en privé bij veel kenniswerkers opnieuw op elkaar afgestemd worden (Van der Geest, 2019). Het is een tijd waarin mensen letterlijk en figuurlijk meer afstand hebben tot de werkvloer, waarin collega’s elkaar niet meer dagelijks zien of spreken en waarbij vrijwel alles digitaal gaat. Vergaderingen en afspraken worden veelal online gehouden. Veel grote kantoortuinen zijn leeg en maken plaats voor bureaus op zolder en in de woonkamer, waardoor werk en privé, meer dan voorheen, vervlecht raken. Wat ook betekent dat collega’s die elkaar eerder op dagelijkse basis zagen, elkaar nu slechts via videobellen spreken. De informele praatjes bij het koffieapparaat, tijdens de lunch of in de wandelgangen, verdwijnen en maken plaats voor formele online vergaderingen of digitale vrijdagmiddagborrels. Wat enkele weken zou duren, werd een lange periode van maatregelen omwille van de gezondheid van mensen en om de verspreiding van het virus tegen te gaan. Bovendien is het goed mogelijk dat thuiswerken het nieuwe normaal wordt (Veldhoven & Van Gelder, 2020). De verwachting is dan ook dat na de Covid-19-crisis structureel meer thuisgewerkt zal worden (Trouw, 2020)