Fizioterapijski proces u reumatoidnog artritisa

Reumatoidni artritis (RA) kronična je bolest autoimunog sustava koja primarno zahvaća vezivno tkivo posljedično uzrokujući bol i funkcionalna ograničenja. Specifičan uzrok bolesti nije u potpunosti poznat, no niz studija potvrđuje da postoje određene genetske predispozicije. U usporedbi s muškom populacijom žene su 2 do 3 puta češće pogođene tegobama uzrokovanih reumatoidnim artritisom. Prvi simptomi bolesti najčešće se javljaju između 30. i 50. godine života. Kliničkom slikom dominira upala sinovije i simetrični poliartritis. Kod oboljelih osoba nalazi se niz intraartikularnih i ekstraartikularnih manifestacija. Bolest se razvija kroz dvije faze; fazu egzacerbacije i fazu remisije. Napredovanjem dolazi do izraženijih oštećenja i deformacija zglobova, destrukcija hrskavice, erozija kosti, sve većeg stupnja funkcionalnih ograničenja što u konačnici rezultira nastupom invaliditeta. Dijagnoza RA temelji se na anamnezi, kliničkom pregledu bolesnika, laboratorijskim i RTG nalazima, a kao pomoć koriste se i klasifikacijski kriteriji za RA. Od mnogih stručnjaka multidisciplinarnog tima, fizioterapeut ima ključnu ulogu u rehabilitaciji osoba oboljelih od RA. Na temelju provedene detaljne fizioterapijske procjene prema SOAP modelu, oblikuje i individualno svakom bolesniku prilagođava plan i program fizioterapijske intervencije. U okviru fizioterapijske intervencije bolesnika s RA provode se terapijske vježbe, hidroterapija, toplinske procedure, balneoterapija, elektroterapija te ovisno o potrebama bolesnika primjena odgovarajućih ortoza i pomoćnih pomagala. Neizostavan dio intervencije predstavlja i edukacija bolesnika i njegove obitelji