Colonel Michael Zdzichowski (1884-1962) – artillery officer and commander of the 10th Lght Artillery Regiment. Outline of a biograph

The article describes the figure of Colonel Michael Zdzichowski (1884-1962). From 1905 he served in the Russian army, and took part in the fighting on the Russian-German front during World War I. In 1918 he returned to Poland, where – as a volunteer – he joined the Polish Army. Initially, he was assigned to the 1st Marine Battalion, and in 1920 to the Central Camp of NCOs for Artillery Schools in Toruń – in the summer of the same year he took part of 1920 in the Polish-Russian war in northern Mazovia. Then he worked for five years at the artillery school in Toruń. He was very well assessed by his superiors as an outstanding artillery officer. In 1926 he was transferred to the 8th Heavy Artillery Regiment, where he took the position of deputy regiment commander. Half a year later he took command of the 10th Light Artillery Regiment in Lodz and commanded it for eight years. In 1934, he was retired and settled in Lublin. Here he began to develop his interests and painted oil paintings. In September 1939, he was appointed commander of the Light Artillery Reserve Center No. 9. During the German occupation, he and his wife participated in secret teaching. After World War II, in August 1945, he volunteered for the so-called Polish People’s Army and despite 61 years of age – he was assigned to the Officer Artillery School in Chełm (later the school was transferred first to Olsztyn, and then to Toruń). At the turn of 1949 and 1950, he was retired for the second time. For the following years he lived in Toruń, where he died in 1962.Artykuł opisuje postać pułkownika Michała Zdzichowskiego (1884-1962). Od 1905 r. służył on w armii rosyjskiej i brał udział w walkach na froncie rosyjsko-niemieckim w czasie I wojny światowej. W 1918 r. powrócił na ziemie polskie, gdzie – jako ochotnik – wstąpił do Wojska Polskiego. Początkowo otrzymał przydział do 1. Batalionu Morskiego, a w 1920 r. do Centralnego Obozu Podoficerskich Szkół Artylerii w Toruniu. Latem tego roku uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej na północnym Mazowszu. Następnie przez pięć lat pracował w szkolnictwie wojskowym w Toruniu. Był bardzo dobrze oceniany przez przełożonych jako wybitny oficer artylerii. W 1926 r. został przeniesiony do 8 Pułku Artylerii Ciężkiej, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Pół roku później objął dowództwo 10 Pułku Artylerii Lekkiej w Łodzi i dowodził nim przez osiem lat. W 1934 r. został przeniesiony na emeryturę i zamieszkał w Lublinie. Tu zaczął realizować swe zainteresowania i malował obrazy olejne. We wrześniu 1939 r. został wyznaczony na dowódcę Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej nr 9. W okresie okupacji niemieckiej brał udział z żoną w tajnym nauczaniu. Po II wojnie światowej zgłosił się na ochotnika w sierpniu 1945 do tak zwanego ludowego Wojska Polskiego i pomimo 61 lat – otrzymał przydział do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Chełmie (przeniesiono ją później do Olsztyna, a następnie do Torunia). Na przełomie 1949 i 1950 r. został po raz drugi przeniesiony na emeryturę. Przez kolejne lata mieszkał w Torunie, gdzie zmarł w 1962 r