Attachment, maturity of defense mechanisms and motivation to psychotherapy

Motywacja jest jednym ze szczególnie istotnych czynników w procesie psychoterapii. Jej obecność istotna jest nie tylko na początku, przy podejmowaniu decyzji o terapii, ale także w trakcie pracy terapeutycznej, kiedy podczas sesji pacjent konfrontuje się z pierwszymi trudnościami. Dzięki motywacji pacjent zdolny jest wytrwać w procesie terapii, a także podjąć wysiłek do osiągnięcia zmian, związany z pracą nad m.in. nieprzystosowawczymi zachowaniami, postawami czy przekonaniami.Niniejsza praca empiryczna poświęcona została zbadaniu związków między stylami przywiązania, mechanizmami obronnymi a motywacją do psychoterapii. Z literatury wynika, że rodzaj ukształtowanego w dzieciństwie typu przywiązania, jak i stosowane mechanizmy obronne mogą w istocie mieć wpływ na motywację do psychoterapii.W celu odpowiedzi na pytanie, czy rzeczywiście między tymi zmiennymi występują istotne zależności w badaniu posłużono się następującymi narzędziami: Kwestionariuszem Stylów Przywiązania (Plopa), Kwestionariuszem DSQ-40 (Bond, Andrews, Singh) oraz Kwestionariuszem Motywacji (Wysokińska-Gąsior, Maruszewski). W procedurze badawczej wzięło udział 61 osób (od 20 do 56 lat), będących w trakcie psychoterapii przez co najmniej rok. Weryfikacja przyjętych hipotez została przeprowadzona z użyciem analiz korelacji między poszczególnymi parami zmiennych.Na podstawie przeprowadzonych badań wyodrębniono istotne statystycznie, dodatnie korelacje między ambiwalentnym stylem przywiązania, neurotycznymi i niedojrzałymi mechanizmami obronnymi a wybranymi czynnikami motywacji, a także między dojrzałymi mechanizmami obronnymi a aktywną motywacją. Przeprowadzone analiz potwierdziły także zależność między mechanizmami obronnymi a rodzajem stylu przywiązania. Wynika z tego, że wzorce przywiązania i mechanizmy obronne w istocie mają wpływ na motywację do psychoterapii.Motivation to psychotherapy is one of the crucial factors in psychotherapy. Motivation is important not only at the beginning, but also during psychotherapy, when patitent confronts with his first difficulties. Because of motivation patient is able to stay in psychotherapy and make the effort to achieve change, which is relevant to work at maladapted behaviours, attitudes or believes etc.This empirical work raises issues of the relationship between attachment, defense styles and motivation to psychotherapy. The literature indicates that the type of attachment shaped in childhood as well as applied defense mechanisms may, in fact have an impact on motivation to psychotherapy.To find the answer if there are any essential relationships between these variables the following tools have been used in this study: The Questionnaire of Attachment Styles (Plopa), Defense Style Questionnaire (Bond, Andrews, Singh) and The Questionnaire of Motivation (Wysokińska-Gąsior, Maruszewski). The research procedure was conducted on 61 persons (between 20 and 56 years), who participate in psychotherapy or have participated in this kind of psychological help in the past. In order to verify the hypothesis correlation analysis between several pairs of variables was used.Based on conduct research, statistically significant positive correlations were identified between ambivalent attachment style and the motivational factor helplessness and harm between mature defence mechanisms and active motivation, as well as between neurotic and immature defence mechanisms and the factors of helplessness, harm and threat. The analyses also confirmed the relationship between defense mechanisms and type of attachment style. This means that attachment and defense mechanisms affect motivation to psychotherapy