The freedom of establishment in European Union law

Celem niniejszej pracy jest charakteryzacja jednej z czterech swobód rynku wewnętrznego, czyli swobody przedsiębiorczości. Omówienie tej regulacji zostało zrealizowane w ramach podstaw traktatowych, orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz dyrektywy usługowej. Swoboda przedsiębiorczości jest jedną z głównych zasad rynku wewnętrznego Unii Europejskiej obok swobody przepływu osób, usług, kapitału oraz towarów. Podstawowym zadaniem jej jest zagwarantowanie prawa wyboru miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz umożliwienie obywatelom UE oraz spółkom w rozumieniu art. 54 TFUE prawa podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej. Fundamentalną zasadą swobody przedsiębiorczości jest zasada niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową, która zabrania stosowania jakichkolwiek ograniczeń względem podmiotów obcych. Jednakże, traktat przewidział wyjątki od powyżej reguły, są nimi: względy porządku, bezpieczeństwa i zdrowia publicznego oraz sprawowanie władzy publicznej, a także wymóg konieczny w interesie ogólnym (inaczej bezwzględne wymogi dotyczące dobra ogólnego) wynikający z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Prawo pochodne uzupełniło problematykę swobody przedsiębiorczości poprzez wprowadzenie następujących dyrektyw: Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych, obejmująca zarówna państwa EOG i Szwajcarię. Regulacja ustanowiła system uznawania kwalifikacji zawodowych, wprowadziła środki wyrównawcze w postaci stażu adaptacyjnego lub testu, a także zdefiniowała grupę zawodów regulowanych. Następnym aktem prawnym jest Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym. Zadaniem jej było uproszczenie procedur administracyjnych, poprzez wprowadzenie ujednoliconych i uproszczonych systemów rejestrowania działalności gospodarczej, załatwianie spraw za pośrednictwem drogi elektronicznej, pojedyncze punkty kontaktowe, a także usprawnienie współpracy pomiędzy organami państwowymi a Komisja Europejską.In this paper is presented the characterization of one of the four freedoms of the domestic market, i.e., the freedom of establishment. The discussion of this regulation was carried out within the treaty basis for the judicial decision of the Court of Justice of the European Union and the Services Directive. The freedom of establishment is one of the main principles of the European Union’s domestic market, alongside the free movement of people, services, capital, and goods. Its main task is to guarantee the right to choose a place of business and enable EU citizens and companies within the meaning of art. 54 TFEU the right to start and run a business. The fundamental principle of the freedom of establishment is the non-discrimination principle due to nationality, which prohibits the application of any restrictions to foreign entities. However, the Treaty provided for exceptions to the above rules, which are: grounds on public order, safety and public health and the exercise of public authority, as well as a requirement in the general interest (otherwise absolute requirements relating to the general good) consequent on the settled case-law of the Court of Justice. The directive right fortified the issue of freedom of establishment with following directives: Directive 2005/36/EC of the European Parliament and of the Council of 7 September 2005 on the recognition of professional qualifications, involving both EEA countries and Switzerland. The regulation established a system for recognition of professional qualifications, implemented a compensatory measure in the form of an adaptation internship or test, and also defined a group of regulated professions. The next legal act is Directive 2006/123/EC of the European Parliament and of the Council of 12 December 2006 on services in the internal market. Its task was to simplify administrative procedures by implementing unified and simplified business registration system, dealing with matters via electronic means, single contact points, as well as improving cooperation between state authorities and the European Commission