Subsequential impossibility of performance under the regime of contractual liability

Celem niniejszej pracy jest analiza instytucji następczej niemożliwości świadczenia, przedstawienie jej na tle innych instytucji prawa cywilnego, w szczególności określenie miejsca następczej niemożliwości świadczenia w reżimie odpowiedzialności kontraktowej.W niniejszej pracy przede rozważono, czy niemożliwość świadczenia ma, tak jak przyjmuje się powszechnie, charakter obiektywny, czy istnieją podstawy zarówno prawne, jak i celowościowe, przemawiające za przyjęciem subiektywnego charakteru następczej niemożliwości świadczenia. Podjęta została również próba znalezienia granicy pomiędzy pierwotną niemożliwością świadczenia a następczą niemożliwością świadczenia. Natomiast na końcu tej części pracy poddane zostaje rozważeniu, czy po wprowadzeniu do kodeksu cywilnego klauzuli rebus sic stantibus nadal istnieją podstawy do wyodrębniania szczególnego przypadku niemożliwości świadczenia, jaką stanowi gospodarcza niemożliwość świadczenia. Druga część pracy stanowi natomiast zestawienie następczej niemożliwość świadczenia z innymi postaciami naruszenia zobowiązania tj. z opóźnieniem sensu stricto i opóźnieniem kwalifikowanym. Została podjęta próba określenia granic zastosowania przepisów regulujących następczą niemożliwością świadczenia a pozostałe postaci naruszenia zobowiązań. W tej części pracy zbadano również zakres odesłania z art. 566 § 1 k.c. oraz 574 § 1 k.c. oraz możliwość stosowania przepisów o następczej niemożliwości świadczenia w przypadku uprawnień określonych w art. 561 § 1 k.c. Ostatni rozdział pracy został natomiast poświęcony uwagom de lege ferenda. Biorąc bowiem pod uwagę ilość występujących problemów na gruncie obowiązującej regulacji odpowiedzialności kontraktowej nieodzowne jest zastanowienie się, czy problemy te mogą być rozwiązane poprzez dokonanie wykładni aktualnej regulacji, czy konieczna jest jednak inicjatywa po stronie ustawodawcy i znowelizowanie kodeksu cywilnego w sposób odpowiadający współczesnych potrzebom i tendencjom ustawodawczym.The purpose of this thesis is to analyse the institution of subsequential impossibility of performance, its presentation in the context of other civil law institutions, in particular to define the place of subsequential impossibility of performance in the regime of contractual liability.This thesis first considers whether the impossibility to perform has, as is commonly assumed, an objective character, or whether there are grounds, both legal and intentional, supporting the assumption of a subjective character of the subsequent impossibility to perform. There is also an attempt to find the limit between the initial impossibility of performance and the subsequent impossibility of performance. At the end of this part of the thesis a consideration is given as to whether after the introduction of the clause rebus sic stantibus into the Civil Code there are still grounds for distinguishing a special case of an inability to perform, which is an economic inability to perform. The second part of the thesis is a comparison of subsequent impossibility of performance with other forms of breach of obligation, i.e. delay sensu stricto and qualified delay. An attempt has been made to determine the limits of application of the provisions regulating subsequent impossibility of performance and other forms of breach of obligations. This part of the work also examines the scope of the reference in Articles 566 § 1 and 574 § 1 of the Civil Code as well as the possibility of applying the provisions on subsequent impossibility of performance in the case of the rights specified in Article 561 § 1 of the Civil Code. The last chapter of the thesis is devoted to de lege ferenda comments. Taking into account the number of problems occurring on the grounds of the binding regulation of contractual liability, it is indispensable to consider whether these problems may be solved by interpretation of the current regulation, or whether an initiative on the part of the legislator is necessary, and whether the Civil Code should be amended in a manner that would correspond to contemporary needs and legislative tendencies