Pisanie strefy śmierci. Przypadek Słowenii

The article presents the results of a comparative reading of all Slovenian- language books which entail accounts of expeditions to eight-thousand- metre peaks written by members of those expeditions. Each book is read for acknowledgements of mountaineering books, be they within or beyond the corpus, which have helped inspire a given author to take up climbing. The portion of mountaineering books which entail such intertextual references to older representatives of the genre seems surprisingly large and even grows if statements made by the authors in interviews, contributions to their colleagues’ books and other kinds of epitexts are added to the corpus. This enables the conclusion that Himalayan climbing, while being the deadliest of sports, is also the most literary sport and, moreover, the sport whose literature inspires many of their readers to join the ranks of Himalayan climbers and, specifically, climbers who write about their climbs.Niniejszy artykuł przedstawia wyniki analizy porównawczej wszystkich słoweńskich książek zawierających relacje z wypraw na ośmiotysięczniki autorstwa uczestników tychże ekspedycji. W każdym z tych utworów poszukiwane są odnośniki do innych książek górskich – zarówno z jak i spoza korpusu – które zainspirowały autorów do zajęcia się wspinaczką. Liczba książek górskich zawierających takie intertekstualne odnośniki do starszych reprezentantów gatunku jest zaskakująco wysoka, a dodatkowo wzrasta gdy weźmie się pod uwagę opinie prezentowane przez autorów w wywiadach, ich kontrybucje do książek kolegów oraz inne epiteksty. W świetle powyższego zasadna wydaje się konkluzja, że himalaizm, będący najbardziej śmiertelnym sportem, jest jednocześnie sportem najbardziej literackim. Jest także sportem, którego literatura inspiruje wielu czytelników do wejścia w szeregi himalaistów, zwłaszcza tych piszących o swojej wspinaczce