Origins and doctrinal foundations of the reinterpretation of Satanism in the doctrine of the Church of Satan

Współczesny satanizm zaliczany jest przez współczesnych badaczy do nurtu Self-Spirituality lub Human Potential Movement. Do tak głębokiej reinterpretacji satanizmu, który nie jest dziś rozumiany jako kult biblijnej postaci upadłego anioła przyczyniła się najbardziej chronologicznie pierwsza i najbardziej wpływowa grupa satanistyczna - założony w 1966 r. przez Antona Szandora LaVeya Kościół Szatana. Niniejszy artykuł zajmuje się kwestią genezy oraz doktrynalnych fundamentów tej reinterpretacji. Dokładna analiza źródeł ukazuje, że ateistyczna i symboliczna koncepcja Szatana, która stanowi podstawę współczesnej reinterpretacji satanizmu ukształtowała się w Kościele Szatana po roku 1975, jako efekt schizmy teistycznie nastawionych wyznawców, którzy pod wodzą Michaela Aquino opuścili tę organizację. Ateistyczny kurs zapoczątkowany po tej dacie przez LaVeya jest dziś rozwijany przez nowego zwierzchnika Kościoła Petera Gilmore’a, którego doktryna, jednoznacznie eliminująca wszelką transcendencję nie zostawia miejsca na jakąkolwiek alternatywną interpretację.Modern scholars perceive contemporary religious Satanism as a Self-Spirituality or a part of the Human Potential Movement. Such a deep reinterpretation of Satanism, that no longer is considered as a simple worship of a biblical fallen angel was influenced by the first and the most significant satanic organization - the Church of Satan, founded in 1966 by Anton Szandor LaVey. This article focuses on the issue of origins and doctrinal foundations of this reinterpretation. Precise analysis of the sources shows, that atheistic and symbolic conception of Satan, that is crucial for modern satanism was formed in the Church of Satan after 1975, as the effect of a schism of it’s theistic followers, who left the organization under the leadership of Michael Aquino. Atheistic course, started after that date by LaVey is nowdays developed by the new church-leader Peter Gilmore, whose doctrine, that definitely eliminates all the belief in transcendence doesn’t leave any place for alternative interpretation