Socio-cultural animator : worker, graduate, passionate : two roads of development

Pedagogika to nauka, która nieustannie potrzebuje urzeczywistniania w praktyce. Jedną z jej specjalności jest animacja kultury, dla której ta praktyka jest szczególnie ważna. Nie będę w tym miejscu charakteryzował podstaw teoretycznych animacji kultury. Te zostały już dobrze opracowane. Świadczą o tym publikacje takie jak: Barbary Jedlewskiej "Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych" czy "Animacja współpracy środowiskowej" pod redakcją Marii Mendel. W Polsce, w kilku ośrodkach akademickich animacja kultury jest też przedmiotem kształcenia. Jak choćby – w najbliższym autorowi – Krakowie, gdzie w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunku pedagogika można wybrać specjalność animacja społeczno-kulturowa. W niniejszym tekście spróbuje się jednak skupić na rzeczywistości praktycznej – a konkretnie na tym co w praktyce oznacza bycie animatorem kultury. Kim zatem jest animator kultury? Jakie jest jego zadanie w dzisiejszym społeczeństwie? W jaki sposób może przebiegać rozwój zawodowy animatora? Wreszcie jak wygląda animatorska rzeczywistość w lokalnych społecznościach? Te zagadnienia spróbuje nakreślić w poszczególnych akapitach niniejszego tekstu