M.S. 1. Yüzyılda Anadolu'da Hristiyanlık

Roma kaynaklarında M.S. 2. yüzyılın ilk çeyreğinde görülmeye başlayan Hristiyanlığın Roma İmparatorluğu yönetimi tarafından inanç özgürlüğü verilmiş olan Yahudilikten farklı bir inanç olduğu ancak M.S. 1. yüzyılın ikinci yarısında anlaşılmıştır. Muhtemelen M.S. 43 yılı civarında Antakya’daki Hellen ve Romalı yabancıların arasında popüler bir kullanım olan “Hristiyan” kelimesi, bu tarihten çok sonra ancak M.S. 2. yüzyılda İsa taraftarları tarafından benimsenecektir. O tarihe kadar kutsal kitaplarında dahi kendileri için kullanılan isim, Nasıralı İsa’yla ilişkili olarak, “Nazoran”’dır. Hristiyanlığın M.S. 1. yüzyılda Roma İmparatorluğu’nun bir parçası olan Anadolu’da yayılmaya başlaması Pavlus’un misyonerlik seyahatleri sayesinde olmuştur. Misyonerlik çalışmaları o dönemde Anadolu’da yaşayan halkın içinde yoğunlukta olan Diaspora Yahudileri ve bu Yahudiler içinden özel bir grup olduğu bilinen Theosebesler arasında ilgi toplamıştır. Ayrıca dönemin yabancı kültlerine bağlı pagan gruplar arasında da taraftar toplayan Hristiyanlık, kısa sürede imparatorluk yönetimi ile karşı karşıya gelmiş ve genel bir kovuşturma olmasa da belirli bölgelerde yerel kalan bazı müdahaleler görülmüştür. Bu müdahalelerin Anadolu dışında en bilinen örneği, Nero’nun M.S. 64 yılında Roma şehrindeki yangından sorumlu tuttuğu Hristiyanları cezalandırması; Anadolu’da en bilinen örneği ise, İmparator Traianus’un Pontus-Bithynia bölgesinde görevlendirdiği bir yerel yönetici olan Genç Plinius’un Hristiyanları yargılamasıdır. Hristiyanların M.S. 1. yüzyılın ikinci yarısından itibaren imparatorluk yönetimi tarafından kovuşturmaya uğraması ve bu yüzyılın sonuyla M.S. 2. yüzyılın başında Anadolu’da Traianus ve Genç Plinius’un mektuplaşmalarına konu olan yargılanmaları, çalışma konumuz olan yüzyılın başı ve sonunu temsil etmektedir. Traianus’tan sonraki dönemde imparatorluğun Hristiyanlık politikası Traianus’un Genç Plinius’a mektubundaki cümlelerle belirlenmiş ve M.S. 3. yüzyılın ikinci yarısına kadar yerelde ve genelde tüm Hristiyan yargılamalarının Traianus’un verdiği kararlara göre uygulandığı görülmüştür.It was understood in the second half of the 1st century AD that Christianity, which began to appear in Roman sources in the first quarter of the 2nd century AD, was a different faith from Judaism, which was given freedom of belief by the Roman Empire administration. The word \"Christian\", which was probably a popular usage among Hellenic and Roman foreigners in Antakya around 43 AD, would only be adopted by the followers of Jesus in the 2nd century AD, long after this date. Until this date, the name used for themselves even in their scriptures, in relation to Jesus of Nazareth, is “Nazoran”. It was thanks to Paul's missionary travels that Christianity began to spread in Anatolia, which was a part of the Roman Empire, in the 1st century AD. Missionary work attracted attention among the Diaspora Jews, who were mostly among the people living in Anatolia at that time, and the Theosebes, who were known to be a special group among these Jews. In addition, Christianity, which gained support among the pagan groups affiliated with the foreign cults of the period, faced the imperial administration in a short time and although there was no general prosecution, some interventions that remained local in certain regions were seen. The most well-known example of these interventions outside Anatolia is Nero's punishment of Christians, whom he blamed for the fire in the city of Rome in 64 AD; The best-known example in Anatolia is the trial of Christians by Pliny the Younger, a local administrator appointed by Emperor Trajan in the Pontus-Bithynia region. The prosecution of Christians by the imperial administration since the second half of the 1st century AD, and the trial of Trajan and the Pliny the Younger in Anatolia at the end of this century and the beginning of the 2nd century represent the beginning and end of the century, which is the subject of our study. In the period after Trajan, the Christian policy of the empire was determined by the sentences in Trajan's letter to Pliny the Younger and it was seen that until the second half of the 3rd century AD, all Christian judgments were applied locally and in general according to the decisions of Trajan