نقش اخلاق در تحصیل دلیل در حقوق ایران و مصر

Background and Aim: According to the Code of Criminal Procedure and the principles of the Constitution, resorting to illegal actions in obtaining criminal evidence is prohibited, and any action taken in this regard without relying on the relevant laws, firstly, It is not heard because of illegitimate way through obtaining evidence; Secondly, for the reasons of the proof obtained in this way, the effect is not arranged. Our aim in this article is to examine the place of ethics in the obtaining evidence in the criminal law of Iran and Egypt.   Materials and Methods: This is a descriptive-analytical study, which has been prepared by using the documentary method and taking notes. Ethical Considerations: From the beginning to the end of the article, it has been prepared and compiled with adherence to the principles of honesty and trustworthiness. Findings: The study of views in the criminal law of Iran and Egypt shows a great convergence between the criminal legal system in the field of evidence in the two countries. In Egyptian criminal law, although the system of legal evidence prevails, the contentment of conscience, which relies on ethical teachings, has established its position because the judge can rule against the legal evidence. Conclusion: Both legal systems of Iran and Egypt using criminal principles and relying on ethical principles in obtaining evidence, have put the teachings of criminal jurisprudence at the forefront, and judges have been instructed that if this obtaining evidence is not a reason in a correct and legal way, it is out of evidence and can not be heard.   Cite this article as: Atasheneh M, Bonyani K. The Role of Ethics in the Obtaining Evidence in Iranian and Egyptian Law. Majale "Akhlāq-i zīstī" (i.e., Bioethics Journal). 2021; 11(36): e34.زمینه و هدف: مطابق قانون آیین دادرسی کیفری و اصول قانون اساسی توسل به اقدامات غیر مشروع و غیر قانونی در خصوص کسب ادله جزایی ممنوع می‌باشد و هر اقدامی که در این زمینه بدون اتکا به قوانین موضوعه صورت بپذیرد، اولاً به دلیل تحصیل دلایل از طریق غیرمشروع مسموع نمی‌باشد؛ ثانیاً به دلایل اثباتی از این طریق ترتیب اثر داده نمی‌شود. هدف این مقاله بررسی جایگاه اخلاق در تحصیل دلیل در حقوق جزای ایران و مصر است. مواد و روش‌ها: رویکرد این مقاله توصیفی ـ تحلیلی است و با بهره‌گیری از روش اسنادی و استفاده از ابزار فیش‌برداری تهیه و تدوین گردیده است. ملاحظات اخلاقی: از ابتدا تا انتهای مقاله با پایبندی به اصول صداقت و امانتداری تهیه و تدوین گردیده است. یافته‌ها: بررسی نظریات در حقوق جزایی ایران و مصر نشان‌دهنده تقارب بسیار میان نظام حقوقی جزایی در زمینه تحصیل دلیل در دو کشور است. البته در حقوق جزای مصر، هرچند سیستم ادله قانونی حاکم است، لیکن قناعت وجدان که بر آموزه‌های اخلاقی تکیه دارد، جایگاه خود را از آنجا که قاضی می‌تواند برخلاف ادله قانونی حکم صادر نماید، تثبیت نموده است. نتیجه‌گیری: هر دو نظام حقوقی ایران و مصر با بهره‌گیری از اصول جزایی و با اتکا به اصول اخلاقی در تحصیل دلیل، آموزه‌های فقه جزایی را سرلوحه قرار داده‌اند و به قضات تکلیف شده است که چنانچه این تحصیل دلیل از راه مشروع و قانونی نباشد، از ادله اثباتی خارج گردیده و قابلیت استماع نداشته باشد