Liberal kuramda politik ve moral bir kavram olarak hoşgörü

"Liberal kuramda politik ve moral bir kavram olarak hoşgörü" başlıklı bu çalışmada, öncelikle hoşgörü kavramının analizi yapıldı. Bu nedenle, hoşgörünün ne olduğu, alanı, sınırları ortaya konulmaya çalışıldı. Bunlar sonunda, Hoşgörünün gerilimli doğasının büyük ölçüde anlaşılır kılınması amaçlandı. Başka bir deyişle, çalışmanın birinci bölümü "Hoşgörü nedir?", "Hoşgörünün kapsamı ve sınırları nereye kadar uzanabilir?" sorularının şekillendirdiği problematiklerin serimlenmesine yönelikti. İkinci bölümde, hoşgörünün liberal gelenekteki köklerine dönülerek, hoşgörünün niçin liberalizmin merkezi kavramlarından biri olduğu anlaşılır kılınmaya çalışıldı. Bu çerçevede, liberal gelenekte çok önemli yeri olan iki filozofun John Locke'un ve John Stuart Mill'in hoşgörü savunuları ele alındı. Bu bölümde, filozofların ünlü yapıtları, Aletter concerning toloration ve Özgürlük Üstüne (On Lİberty) oldukça ayrıntılı bir biçimde değerlendirilerek, liberal kuram içinde geliştirilen hoşgörü argümanlarının değerlendirilmesine çalışıldı. Üçüncü Bölüm, liberal kuramda hoşgörünün ne şekilde meşrulaştırılabileceği konusundaki modern argümanların ortaya konulmasına yönelikti. Bu çerçevede, liberalizmin kendini meşrulaştırmasıyla, büyük ölçüde hoşgörüyü de meşrulaştırdığı serimlendi. Şüphesiz bu, kusursuz bir meşrulaştırma değildi. bununla birlikte, hoşgörünün liberal kuramdaki organik yerini göstermesi bakımından anlamlıydı. Bu bölümde aynı zamanda, hoşgörünün sınırları da değerlendirildi. Hoşgörünün hangi noktadan itibaren meşru bir biçimde hoşgörüsüzlüğe dönüştüğünün anlaşılmasına çalışıldı. Bu nedenle, özellikle Mill'in işleyip geliştirdiği zarar ilkesi, hoşgörü, gerekliliğini yaratan ve insanların büyük bir kısmı tarafından moral bakımından onaylanmayan ve kınanan şeylerle (pornografi gibi) ilişkilendirilerek değerlendirildi. Zarar ilkesinin, ne ölçüde işler bir ölçüt olduğu farklı yaklaşımlar açısından ele alındı. Üçüncü bölümün son kısımlarında, hoşgörüyü meşrulaştıran liberal argümanların moral bir çerçevede değerlendirildiği yaklaşımlar serimlendi. Bu yaklaşımların, aynı zamanda, hoşgörünün gerilimli doğasının üstesinden gelmeyi amaçlayan girişimler oldukları söylenebilirdi