İngilizce Dersi Öğretim Programlarında Kaynaşıklık: Temel Eğitimden Ortaöğretime Sistematik Bir Analiz

Despite many studies on English language curricula over the last two decades in Turkey, any analysis of articulation in the curricula has not been found. Articulation, which addresses the inter-relatedness of a curriculum in many ways, both vertically and horizontally, ensures planning of student's development holistically and the transfer of learning from one education level to another. In this study, basic education and secondary education English language curricula published in 2018 were systematically examined in terms of articulation by looking for an answer to the question "To what extent do the English curricula attain the horizontal and vertical across the school levels?" specifically. Guideline Questions for Determining Articulation which were developed through the literature review and expert opinions, were used in the study adopting a document analysis. The data were analyzed according to descriptive analysis. The findings display that the English language curricula from basic education to secondary education reflect the culture of the target language in a very limited way and that the interdisciplinarity of the curricula is weak. Therefore, it is concluded that the curricula have attained horizontal articulation partially. In terms of vertical articulation, although continuity and sequence across the grades are mostly achieved, the study uncovered the problems about the assessment of four skills in an integrated way, the progress of learning outcomes from lower-to higher-order thinking skills, the coordination of the language proficiency aimed as the final outcome at the school levels as well as the assessment of them. Consequently, the study revealed that both the horizontal and vertical (especially across the school levels) articulation of the curricula are not fully ensured. Various implications have been made to strengthen the articulation of English language curricula.Türkiye’de son 20 yılda İngilizce dersi öğretim programlarına yönelik çok sayıda araştırma yapılsa da programlardaki kaynaşıklığa ilişkin herhangi bir analize rastlanmamıştır. Bir öğretim programının hem dikey hem de yatay olarak birçok yönden birbiriyle ilişkili olma durumunu ifade eden kaynaşıklık, öğrencinin gelişimini bütüncül bir şekilde planlamayı ve öğrenmelerin transferini sağlamaktadır. Bu çalışmada 2018 yılında yayımlanan temel eğitim ve ortaöğretim İngilizce dersi öğretim programları, kaynaşıklık açısından sistematik olarak incelenmiştir. Özellikle “İngilizce dersi öğretim programları ilkokul, ortaokul ve lise düzeyinde yatay ve dikey kaynaşıklık açısından nasıldır?” sorusuna yanıt aranmıştır. Analizde, alanyazındaki çalışmalardan yararlanılarak oluşturulan ve uzman görüşleriyle geliştirilen Kaynaşıklığı Belirlemeye Yönelik Kılavuz Sorular kullanılmıştır. Doküman analizi türündeki çalışmada, veriler betimsel analize tabi tutulmuştur. Bulgular, temel eğitimden ortaöğretime doğru programların hedef dilin kültürünü çok sınırlı bir şekilde yansıttığını, disiplinler arası olma özelliğinin zayıf olduğunu göstermektedir. Bu bağlamda programların yatay kaynaşıklığa kısmen sahip olduğu tespit edilmiştir. Dikey kaynaşıklık açısından ise, sınıflar arasında süreklilik ve aşamalılık çoğunlukla gerçekleştirilmiş olsa da; bütünleşik dil becerilerinin ölçümünde, kazanımların taksonomik açıdan üst düzey düşünme becerilerine doğru ilerlemesinde, kademeler arası dil yeterliği hedeflerinin birbiriyle uyumunda ve ölçülmesinde eksikler olduğu tespit edilmiştir. Bu bağlamda programların hem yatay hem de (özellikle kademeler arası) dikey kaynaşıklığının tam olarak sağlanamadığı sonucuna ulaşılmıştır. İngilizce dersi öğretim programlarının kaynaşıklığını güçlendirmek üzere çeşitli öneriler sunulmuştur