Göreve Yeni Başlayan Ortaokul Matematik Öğretmenlerinin Öz Yansıtma Süreçleri

In this case study the aim is to examine the self-reflection processes (self-evaluation, causal attribution, emotional reactions and inferences) of novice mathematics teachers. The participants were six middle school (grades of 5-8) mathematics teachers who have less than five years teaching experience working in the Western and Central Anatolia Regions of Turkey. The data of the study were collected through the semi-structured interviews developed based on classroom observations. First, the instructional situations were determined by observing the mathematics lessons of the participants (approximately 10 hours for each participant). Afterwards, through semi-structured interviews, the participants were asked to reflect on these instructional situations. During the data analysis, first within case analyses were made, and the self-reflection of each teacher was described. Then by comparing the data obtained from six teachers, it was defined which self-reflection processes the novice mathematics teachers performed and to what extent they performed them. The findings suggest that the participants did not consider their teaching behaviors when they were asked to evaluate the lesson. They attributed the cause of the failure in their lessons to factors beyond their control (e.g., low involvement of parents, insufficient physical facilities of the school). In addition, it is observed that they were less likely to develop positive emotional responses for the observed lessons and were insufficient in taking adaptive decisions for their future lessons. These findings indicate the necessity of pre-service and in-service practices that will support newly recruited middle school mathematics teachers to gain much more comprehensive self-reflection skills.Bu durum çalışmasında göreve yeni başlayan ortaokul (5-8. sınıflar) matematik öğretmenlerinin öğretim faaliyetlerine ilişkin öz yansıtma süreçlerinin (öz değerlendirme, neden atfetme, duygusal tepki ve sonuç çıkarımı) incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada, Türkiye’nin Batı ve İç Anadolu bölgelerinde görev yapmakta olan, meslek yaşamlarında ilk beş yılını doldurmamış altı ortaokul matematik öğretmeni ile çalışılmıştır. Araştırmanın verileri, sınıf içi gözlemlerden hareketle geliştirilmiş olan yarı yapılandırılmış görüşmeler aracılığıyla elde edilmiştir. Veri toplama sürecinde ilk olarak katılımcıların matematik dersleri (her bir katılımcı için yaklaşık 10 saat) gözlemlenerek öğretim durumları belirlenmiştir. Ardından gerçekleştirilen yarı yapılandırılmış görüşmelerle katılımcılardan tespit edilen öğretim durumları için öz yansıtmalar yapmaları istenmiştir. Analiz sürecinde ilk olarak durum içi analizler yapılmış ve her bir öğretmenin öz yansıtma faaliyetleri betimlenmiştir. Ardından altı öğretmenden elde edilen bulgular karşılaştırmalı olarak incelenerek göreve yeni başlayan ortaokul matematik öğretmenlerinin hangi öz yansıtma faaliyetlerini ne derece gerçekleştirdiği tanımlanmıştır. Bulgular, katılımcıların dersi değerlendirmeleri istendiğinde kendi öğretim davranışlarını dikkate almadıklarını göstermektedir. Derslerindeki başarısızlığı, kendi kontrolleri altında olmayan faktörlere (örneğin ebeveynlerin ilgisizliği, okulun fiziksel imkânlarının yetersizliği) atfetmişlerdir. Ayrıca gözlemlenen dersleri için ortaya koymuş oldukları olumlu duygusal tepkilerin ve sonraki dersleri için almış oldukları uyarlamacı (gelişimsel) kararların yetersiz olduğu gözlemlenmiştir. Bu bulgular, göreve yeni başlayan ortaokul matematik öğretmenlerinin öz yansıtma becerilerini kazanmalarını destekleyecek hizmet önceci ve hizmet için uygulamaların gerekliliğine işaret etmektedir