Czy wynik CHA2DS2-VASc determinuje leczenie przeciwzakrzepowe u pacjentów z migotaniem przedsionków? Dane z POLish Atrial Fibrillation (POL-AF) Registry?

Introduction. Oral anticoagulants (OAC) should be used in patients with atrial fibrillation (AF) depending on the thromboembolic risk assessed using the CHA2DS2-VASc score. The aim of the study is to verification if the CHA2DS2-VASc score influences using OACs in patients with AF and also to analyse predictors of OAC use in AF patients at non-high (intermediate and low) thromboembolic risk. Material and methods. The presented study has been based on the data from the POL-AF Registry which is a prospective, multicentre study including patients with diagnosed AF consecutively hospitalized in 10 cardiology centres from January to December 2019. Results. The study comprised 3,956 patients. A high risk of thromboembolic complications was observed in 91.4%, intermediate in 6.3% and low in 2.3% of them. OACs were administered to 81.1% of patients, including 91.5% at high, 90.3% at intermediate and 86.2% at low thromboembolic risk. CHA2DS2-VASc score was not a predictor of using OACs in all patients with AF [odds ratio (OR) 1.02, confidence interval (CI): 0.96–1.08, p = 0.747]. In the group of patients with non-high thromboembolic risk, the factor predisposing to OAC prescription was hospitalization due to electrical cardioversion [OR 6.55, CI: 1.52–28.21, p = 0,012], contrary to anaemia (OR 0.27, CI: 0.12–0.64, p = 0,003) and cancer (OR 0.14, CI: 0.03–0.57, p = 0.006), which decreased the chance of using OACs in this group. Conclusions. The CHA2DS2-VASc score was not a predictor of OAC use in the whole study cohort. In the significant proportion of non-high thromboembolic risk patients with AF, OACs were administered, mainly because of temporary indications.Wstęp. Doustne leki przeciwzakrzepowe (OAC) powinny być stosowane u pacjentów z migotaniem przedsionków (AF) zależnie od ryzyka zakrzepowo-zatorowego ocenianego za pomocą skali CHA2DS2-VASc. Celem badania była weryfikacja, czy wynik uzyskany w CHA2DS2-VASc wpływa na stosowanie OAC u pacjentów z AF, a także analiza predyktorów stosowania OAC u pacjentów cechujących sięz niewysokim (pośrednim i niskim) ryzykiem zakrzepowo-zatorowym. Materiał i metody. Prezentowane badanie oparto na danych z Rejestru POL-AF, który jest prospektywnym, wieloośrodkowym badaniem obejmującym pacjentów ze zdiagnozowanym AF hospitalizowanych kolejno w 10 ośrodkach kardiologicznych od stycznia do grudnia 2019 roku. Wyniki. Badaniem objęto 3956 pacjentów. Wysokie ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych zaobserwowano u 91,4%, pośrednie u 6,3%, a niskie u 2,3%. Doustne leki przeciwzakrzepowe podano 81,1% pacjentów, w tym 91,5% obciążonych wysokim, 90,3% cechujących się pośrednim i 86,2% z niskim ryzykiem zakrzepowo-zatorowym. Wynik uzyskany w CHA2DS2-VASc nie był predyktorem stosowania OAC u wszystkich pacjentów z AF (iloraz szans (OR) 1,02, przedział ufności (CI): 0,96–1,08, p = 0,747]. W grupie pacjentów z niskim ryzykiem zakrzepowo-zatorowym czynnikiem predysponującym do przepisania OAC była hospitalizacja z powodu kardiowersji elektrycznej (OR 6,55, CI: 1,52–28,21, p = 0,012), w przeciwieństwie do niedokrwistości (OR 0,27, CI: 0,12–0,64, p = 0,003) oraz raka (OR 0,14, CI: 0,03–0,57, p = 0,006), co zmniejszało szansę na zastosowanie OAC w tej grupie. Wnioski. Wynik uzyskany w CHA2DS2-VASc nie był predyktorem stosowania OAC w całej badanej kohorcie. U znacznej części pacjentów z AF nieobciążonych wysokim ryzykiem zakrzepowo-zatorowym zastosowano OAC, głównie ze wskazań przejściowych