Eignarréttur og hagvöxtur: Er aukin eignarréttarvæðing ávallt til bóta?

Markmið verkefnisins er að sýna fram á mikilvægi eignarréttar, og þar með stofnana, í tengslum við hagvöxt samhliða því að greina þau áhrif sem elítur og aðrir valdhafar hafa á efnahagslegan árangur. Auk þess verður reynt að komast að því hvort aukin einkavæðing hafi ávallt tilskilin áhrif. Allt frá tímum Adam Smith hafa hagfræðingar reynt að komast að því hvað veldur mismun í hagvexti milli landa. Fræðimenn hafa greint mismunandi þætti sem gætu haft áhrif á hagvöxt, líkt og landfræðileg staðsetning og menning, en flestir leita svara í ólíkum þjóðfélagsstofnunum. Stofnanahagfræði leggur áherslu á mikilvægi stofnana, þar sem ólíkar stofnanir geta haft mismunandi áhrif á hagvöxt. Stofnanir eru reglur samfélagsins og eru mótaðar af einstaklingum innan þess. Almennt er talið að stofnanir sem vernda eignarrétt stuðli að hagvexti, en hæfni til að sérhæfa sig sem og viljinn til að ráðast í langtímafjárfestingar er háð öryggi eignarréttar. Við framsal eða framfylgd eignarréttar getur myndast kostnaður sem kallast viðskiptakostnaður. Hefðbundin nýklassísk hagfræði gerir ekki ráð fyrir slíkum kostnaði í sínum einföldu líkönum og því er lögð áhersla á hugmyndir stofnanahagfræðinnar. Til að fá raunhæfa mynd af mikilvægi eignarréttar er nauðsynlegt að taka tillit til viðskiptakostnaðar. Eignarréttur er mikilvægur því hann skapar hagræna hvata og hefur þar af leiðandi áhrif á efnahagslegan árangur. Áhersla á mikilvægi eignarréttar er þó misjöfn milli landa. Sum lönd kjósa fremur stofnanir sem hvorki varðveita né framfylgja eignarrétti, þó þau hafa val um að innleiða skilvirkari stofnanir sem stuðla að hagvexti. Ástæðurnar geta verið misjafnar en í flestum tilfellum eru það valdamiklar elítur sem huga aðeins að eiginhagsmunum til að ná til sín sem mestri rentu. Vert er að benda á að jafnvel þótt öruggur eignarréttur stuðli almennt að hagvexti, þá gæti rétturinn í höndum óprúttinna aðila haft þveröfug áhrif á hagvöxt. Finna má skýr dæmi um hvernig umfangsmikil einkavæðing skilar ekki alltaf tilætluðum árangri þegar ekki er rétt staðið að henni