Ankara il merkezinde 2-10 yaş arasında görme yetersizliğine sahip olan çocukların demografik, tanılanma, eğitimsel ve aile destek özelliklerinin incelenmesi

Visual impairment in early childhood affects children’s and families' lives significantly. In the present study the demographic, diagnostic, educational, and family support characteristics of 2-10 year-old children with visual impairment are examined. 51 parents, whose children are visually impaired and between the ages of 2 and 10, participated in the study. The survey model was used in the study. Questionnaire was applied to the parents of children with visual impairment. It has been observed that most children with visual deficiency participating in the study have been recognized and diagnosed between 0-3 months. When parents were asked about what is told to them about their children’s visual deficiency reason, their answers were as follows; inheritance, illnesses and infections during pregnancy, excessive oxygenation to the baby while lying in the incubator, and childhood illnesses. Parents’ answers to the question “what made you suspicious about your child’s visual deficiency and what were are behaviors that made you go to the doctor" the answer was seeing their children rubbing their eyes excessively. It was observed that parents mostly preferred elementary schools for the visually impaired ones, from 0-1 year old they preferred special education and rehabilitation support, most children were having both individual and group education, and mostly had Turkish and Math Modules in the schools they attended. About the questions related to family support practices parents’ answers revealed that most of the parents have participated in family education studies about visual impairment. Parents have been identified as participating in family education regarding behavior patterns, communication and development.Erken çocukluk döneminde görülen görme yetersizlikleri, çocukların ve ailelerin yaşantılarını önemli derecede etkilemektedir. Bu çalışmada da görme yetersizliğine sahip 2-10 yaşlar arasındaki çocukların demografik, tanılanma, eğitim ve aile destek çalışmaları incelenmiştir. Araştırmaya 2-10 yaşlar arasında görme yetersizliğine sahip 51 çocuğun ebeveyni katılmıştır. Çalışmada tarama modeli kullanılmıştır. Görme yetersizliğine sahip çocukların ebeveynlerine anket uygulanmıştır. Görme yetersizliğine sahip çocukların çoğunun 0-3 aylar arasında fark edildiği ve aynı dönemde tanısının konduğu belirlenmiştir. Ebeveynlere görme yetersizliğinin nedeni sorulduğunda, kalıtım, annenin hamilelik döneminde geçirdiği hastalıklar ve enfeksiyonlar, kuvözde yatarken bebeğe fazla oksijenin verilmesi ve çocukluk döneminde geçirilen hastalıklar yanıtları alınmıştır. Ebeveynlerin görme yetersizliğinden şüphelenmelerine ve doktora gitmelerine neden olan davranışlar arasında en fazla çocuğun gözlerini aşırı şekilde ovuşturma yanıtı olmuştur. Araştırmaya katılan çocukların en fazla görme engelliler ilköğretim okuluna devam ettiği, 0-1 yaşlarından itibaren özel eğitim ve rehabilitasyon desteği almaya başladığı hem bireysel eğitimi hem de grup eğitimi aldıkları ve çalışma sırasında eğitim kurumunda eğitim modüllerinden en fazla Türkçe ve Matematik Modülü aldığı belirlenmiştir. Ebeveynlere aile destek çalışmalarına yönelik sorulan sorularda ise ebeveynlerin çoğunun aile eğitim çalışmalarına katıldığı ve çocuğa davranış şekilleri, çocukla iletişim, çocuğun gelişimini destekleme konuları hakkında eğitim aldıkları belirlenmiştir