Landscapes of facilitation:The effects of positive interactions on community structure

De biodiversiteit van onze wereld staat al lange tijd onder druk, in de meeste gevallen door toedoen van de mens. Het behouden van biodiversiteit vergt meer dan het beschermen van een natuurgebied. Het vereist kennis van en inzicht in de vele interacties die plaatsvinden tussen de verschillende soorten die aanwezig zijn. Gedurende een lange tijd richtte ecologisch onderzoek zich op negatieve interacties zoals competitie en predator-prooi relaties. In de afgelopen decennia ontstond er meer oog voor de rol van positieve interacties in het structureren van soortgemeenschappen. Wanneer verschillende soorten elkaar faciliteren, bijvoorbeeld door het bieden van schaduw, veiligheid of vaste ondergrond, kan er een domino-effect ontstaan. Bij zogenoemde facilitatie-cascades faciliteert een primaire habitatvormende soort een secondaire habitatvormer die op zijn beurt de biodiversiteit en soortenabundantie kan vergroten. Deze positieve interacties zijn gevoelig voor variatie in soorteigenschappen en functie van de habitatvormers. Zo blijken oesters en mosselen – op het eerste gezicht twee gelijke soorten – de ontwikkeling van verschillende macroalgen en geassocieerde soorten te faciliteren vanwege hun verschillende ecologische functies. Verder blijkt de morfologie van macroalgen effect te hebben op de soorten die gefaciliteerd worden. Eén primaire habitatvormer kan meerdere facilitatie-cascades genereren met positieve effecten op de biodiversiteit op zowel lange als korte afstanden. Hierdoor worden verschillende habitats sterk met elkaar in verbinding gebracht door een netwerk van positieve interacties. Deze complexe interactienetwerken onderstrepen het belang van cross-habitat managementinitiatieven die als doel hebben de biodiversiteit te vergroten door beheer en herstel van habitatvormende soorten en hun positieve interacties.Our world’s biodiversity has long been under pressure, in most cases due to human activities. The conservation of biodiversity requires more than the protection of a nature reserve. It calls for knowledge of and insights in the many interactions that occur between the different species that are present. For a long time ecological research focused on negative interactions such as competition and predator-prey relations. However, in recent decades focus shifted towards the role of positive interactions on community structure. When different species facilitate one-another, for example by providing shade, shelter or structure, a domino-effect can occur. In so-called facilitation cascades a primary habitat-forming species facilitates a secondary habitat-former, which on its turn promotes biodiversity and species abundance. These positive interactions are sensitive to variation in traits and function of habitat-forming species. It turns out that oysters and mussels – seemingly similar species – facilitate the development of different macroalgae and associated species due to their different ecological function, and the morphology of macroalgae affects the species that are being facilitated. Furthermore, a single primary habitat-former can generate multiple facilitation cascades that positively effect biodiversity on both long and short spatial scales. This strongly connects different habitats via a network of positive interactions. These complex networks highlight the importance of cross-habitat management initiatives that aim to promote biodiversity by conserving habitat-forming species and their positive interactions