Civic culture, patrimonial state en sociaal kapitaal:De stad-Groninger elite in de zeventiende eeuw

Hoe kon de stad Groningen onderdeel worden van de Republiek? Lang was het onduidelijk of Groningen bij de Nederlandse of de Duitse gebieden ging horen, maar sinds 1594 maakt Groningen defintief deel uit vanRepubliek. Niet geheel vrijwillig, want niet iedereen in de stad was er blij mee en in het begin van de zeventiende eeuw werden regelmatig troepen vanuit Den Haag naar de stad gestuurd om de stad in het gareel te krijgen. Dat was niet gemakkelijk, want de stad liet zich niet zo makkelijk dwingen. De bestuurders in Den Haag zagen dat, en daarom probeerden ze via de bestuurlijke elite greep op de stad te krijgen. In dit proefschrift wordt deze bestuurlijke elite in de eerste eeuw na de aansluiting bij de Republiek bestudeerd. Het gangbare beeld is dat er een familieregering was, een patrimonial state, waarbij familiehoofden belangrijke posities op lokaal-, maar door de bijzondere inrichting van de Republiek, ook op bovenlokaal niveau bekleedden. In Groningen was echter, zo blijkt, geen sprake van een duidelijke familieregering. De oorzaak hiervan was deels demografisch: door een hoge sterfte konden families niet generaties lang stedelijke posities bekleedden. Daarboven was er in de stad een breed gedragen civic culture van brede betrokkenheid bij het bestuur en vanuit die gedachte probeerde men een stevige greep van een beperkt aantal families op het bestuur te voorkomen. Die brede betrokkenheid kwam tot uitdrukking in deelname aan verschillende stedelijke instellingen. Dit vormde het sociaal kapitaal van de stad, dat niet alleen verbindend was binnen de groep (bonding), maar ook overbruggend tussen de groepen (bridging). Zo werd de integratie in de Republiek (op den duur) verstevigd.How did the city of Groningen become a part of the Netherlands? For a long time it was unclear whether Groningen was to be a part of the Dutch or the German territories, but after 1594 Groningen definitely became a part of Dutch Republic. Not willingly however, and in the early seventeenth century troops were sent regularly from The Hague to to force the city into obedience. That was rather difficult, because the city was not easy to force. Therefore, the government in The Hague also tried to impose its authority by strenghtening its ties to the administrative elite in the city. In this thesis, this administrative elite has been studied in the century after Groningen joined the Republic. The prevailing view is that there was a family government, a so called patrimonial state. In a patrimonial state the heads of the families occupy the key positions on local, but also at federal level. Because they merged local and federal positions these family heads were important in the process of state building. In Groningen however, as this theis shows,there was no clear family government or patrimonial state. This was partly due to demographic reasons: because of a high mortality, families could not hold a position for more than three generations. Moreover, there was a broad-based civic culture of commitment to the city government and for that reason citizens tried to prevent a total control of a limited number of families on the city government. The civic culture was reflected in the participation of citizens in various urban institutions. This was the social capital of the city, which was not only able to bond people together, but also to form a bridge between the city and the federal government. In this way, the social capital of the city furthered its integration in the Dutch Republic