Keeping the European Union's foreign policy in Czech:a study of the Czech Republic's influence on the European Union's foreign policy vis-à-vis Russia and the larger post-Soviet space

Acht jaar na de Oostelijke uitbreiding van de Europese Unie is het waardevol om te kijken naar de vraag of Tsjechië zijn plaats heeft gevonden in de instellingen van de EU en of het geleerd heeft om de EU te gebruiken als een extra laag in het maken van beleid. Marek Neuman richtte zich in zijn onderzoek specifiek op de mate waarin Tsjechië de voorkeuren voor zijn eigen nationale buitenlandse beleid tegenover de Russische Federatie en het voormalig Sovjetgebied kan vertalen in het gezamenlijk EU-buitenlandbeleid. Neuman onderzocht drie casussen. De eerste richt zich op het kwakkelende Europees nabuurschapsbeleid dat een onmiskenbare Oosterse dimensie heeft gekregen in de vorm van het Oostelijk Partnerschap. In de tweede casus tracht Tsjechië de energiezekerheid van de Europese Unie te vergroten door onder andere de energieafhankelijkheid van Rusland en zijn energiebronnen te verkleinen. Met het derde onderwerp, het externe mensenrechten- en democratiseringsbeleid, probeert Tsjechië nieuw momentum te creëren voornamelijk op het gebied van democratisering. Het blijkt dat de vraag naar de mate waarin Tsjechië succesvol was in het vertalen van zijn eigen nationale buitenlandse belangen tegenover de Russische Federatie en het voormalig Sovjetgebied in een EU-breed buitenlands beleid niet leidt tot een eenduidig antwoord. Waar Tsjechië in staat is om, met de steun van gelijkgestemde landen en extra coalitiepartners, een verandering te brengen in sommige aspecten van het EU-buitenlandbeleid tegenover Oost-Europa, is het niet of onvoldoende in staat om andere veranderingen te bewerkstelligen. Gebruikmakend van deze empirische bevindingen heeft Neuman de onderliggende oorzaken, die ten grondslag liggen aan het al dan niet succesvol beïnvloeden van het maken van EU-buitenlandbeleid, in kaart gebracht. Hieruit kunnen drie hoofdvariabelen geïdentificeerd worden; (i) de kwaliteit van het nationale belang, (ii) de competentie om zich als een norm entrepreneur te positioneren en (iii) het karakter van interstatelijke onderhandelingen en de onderhandelingsvaardigheden van een lidstaat