Bridging the gap between in vitro and in vivo evaluation of biomaterials-associated infections

Hoe ouder we met zijn allen worden, hoe vaker we gebruik zullen maken van implantaten als kunstheupen, kunstknieën en pacemakers. Gevaar bij dergelijke implantaten is dat zich micro-organismen (bijvoorbeeld bacteriën) aan het oppervlak kunnen vasthechten. Er ontstaat dan een biofilm, vergelijkbaar met roest en tandplak, die onder meer infecties kan veroorzaken en het implantaat kan beschadigen. Promovendus Guruprakash Subbiahdoss bracht in kaart hoe groot de kans is dat een biofilm ontstaat op een implantaat. Zelfs als er maar een heel klein aantal bacteriën aanwezig is, kan er een biofilm ontstaan, zo blijkt. Dit hangt af van de virulentiefactor van de ziektekiem. Het is dan ook nodig om implantaten en coatings voor implantaten te ontwikkelen, die de groei van bacteriën tegengaan, en de groei van gezond weefsel rondom het implantaat stimuleren. Het huidige onderzoek hiernaar kan worden verbeterd door aan laboratoriumstudies met weefselkweken ook antibiotica, groeifactoren en cytokines toe te voegen, stelt Subbiahdoss. Zo wordt de in vivo situatie beter gesimuleerd. Hij stelt voor om de resultaten uit onderzoek met weefselkweken te toetsen in diermodellen. Door de materialen en coatings goed te screenen, kan het aantal benodigde proefdieren beperkt blijven