MET DE NEUZEN DEZELFDE KANT OP. Richting een uniform geurbeleid

Begeleiders: - Prof. Dr. M.P. Gerkema - Drs A.J. Abma - Dr. P.D. Weesie - Dr. H.J. van der Windt (tutor) Science & Society Group RU Groningen Samenvatting In 2008 ondervonden ruim 2 miljoen Nederlanders regelmatig hinder door stank. Geurhinder beperkt zich niet tot een onprettige geurervaring, maar kan ook tot gezondheidsklachten leiden. Het geurplatform, een gemêleerde groep experts op het gebied van geur, maakt zich zorgen over de effectiviteit van het Nederlands geurbeleid. Om deze reden wil het geurplatform middels een geurcongres politieke aandacht vragen voor dit thema, wat moet leiden tot heragendering van de geurproblematiek in Nederland. In dit rapport wordt een analyse uitgevoerd van het geurbeleid in de industrie en de landbouw. Er zijn twee landelijke regelgevingen die betrekking hebben op geuremissie: de Nederlandse emissierichtlijn lucht (NeR) en de Wet geurhinder en veehouderij (Wgv). Deze regelgevingen moeten richting geven aan het stankbeleid van de lokale overheden, maar er is binnen deze regels veel beleidsvrijheid, waardoor de uitvoer van het beleid heel divers is op het niveau van de lokale overheden. De beleidsadviezen die in dit rapport naar voren komen, zijn als volgt: • De doelstelling in de Herziene Nota Stankbeleid uit 1994 zijn achterhaald. Om gericht beleid te kunnen voeren, zullen nieuwe doelstellingen geformuleerd moeten worden. • Om de doelstellingen concreet en haalbaar te maken moet geurhinder volgens een uniforme standaard worden gekwantificeerd. Hierbij is het belangrijk objectieve en subjectieve aspecten van geur te combineren. Op dit moment is een standaard meetmethode nog niet beschikbaar, deze zal ontwikkeld moeten worden. • De beleidsvrijheid van de lokale overheden is nu zo groot dat de landelijke regels ruimschoots overschreden kunnen worden met behulp van verordeningen. Om vanuit de landelijke overheid meer grip te krijgen op de uitvoering van het geurbeleid en het behalen van de doelstellingen, is het nodig de richtlijnen strakker te formuleren en uniforme toetsingskaders in te voeren. • Er moet door middel van een gestructureerde klachtenregistratie contact blijven tussen de overheden en de burgers om de naleving en effectiviteit van het beleid te controleren. Lokale overheden moeten klachtenregistratie opnemen in de beleidsdocumenten. Een goed voorbeeld van een adequate klachtenafhandeling is het protocol van DCMR milieudienst Rijnmond. • Wanneer er sprake is van geuroverlast moet een lokale overheid de vrijheid hebben zelf een geschikt geurreductiemiddel te selecteren. Deze adviezen kunnen een basis zijn voor de heragendering van geurbeleid in Nederland. Het landelijk geurplatform kan hieraan bijdragen door deze onderwerpen centraal te stellen op het geplande geurcongres in 2010. Met behulp van workshops kan er meer duidelijkheid komen over de mogelijkheden van huidige meetmethodes en er kan tussen de verschillende belanghebbenden gediscussieerd worden over doelstellingen. Daarnaast kan er bijvoorbeeld expertise uitgewisseld worden op het gebied van klachtenregistratie. De diverse connecties die de leden van het geurplatform hebben met de actoren van het Nederlands geurbeleid, scheppen een positief vooruitzicht op hun opkomst tijdens het geurcongres. Het congres moet er vooral op gericht zijn alle actoren samen een weg te laten zoeken naar een uniform geurbeleid. Het geurcongres kan bijdragen aan draagvlak bij alle actoren en zal een goede stimulans zijn voor heragendering van het Nederlands geurbeleid