Daily physical activity in patients with a chronic disease

Fysieke activiteit is voor mensen met een chronische aandoening belangrijk, omdat dit het beloop van ziekten en de kwaliteit van leven positief kan beïnvloeden. Traditioneel ligt de focus meestal op sportactiviteiten, maar niet alle patiënten kunnen of willen sporten. Dagelijkse fysieke activiteiten, zoals wandelen, fietsen en tuinieren, kunnen wel door iedereen –in meer of mindere mate- worden uitgevoerd en hebben ook een positief effect op de gezondheid. Dit proefschrift beschrijft vijf studies naar het dagelijkse beweeggedrag van verschillende groepen patiënten. De resultaten hebben aangetoond dat, ondanks de welbekende positieve effecten van bewegen als onderdeel van de behandeling van chronische aandoeningen, de meeste pas gediagnosticeerde patiënten niet méér gaan bewegen na de diagnose. Tevens is duidelijk geworden dat veel patiënten de aanbevolen hoeveelheid dagelijkse fysieke activiteit niet halen, maar dat er ook een grote variatie tussen de patiënten bestaat. Verschillende factoren spelen hier in een rol, maar dit proefschrift toont aan dat de ziekte zelf waarschijnlijk niet de belangrijkste factor is. Ten slotte worden er een aantal aanbevelingen gedaan. Ten eerste, om het beweeggedrag van patiënten beter te kunnen beoordelen, zullen de huidige beweegrichtlijnen concreter, individueel op maat gemaakt, en ziekte specifiek moeten zijn. Daarnaast is het belangrijk om beweeggedrag met objectieve methoden te meten en te analyseren volgens richtlijnen uit de literatuur, zodat het vergelijken van beweeggedrag van verschillende patiënten in verschillende studies mogelijk wordt. Tot slot benadrukt dit proefschrift dat zorgverleners meer hun verantwoordelijkheid zouden moeten nemen om inactieve patiënten te stimuleren meer te bewegen in het dagelijkse leven.Regular physical activity is important for patients with a chronic disease, because it can decrease the progression of the disease and improves quality of life. Not only exercise has beneficial health effects, but also daily physical activity such as walking, cycling, and gardening. This dissertation describes five studies aimed at daily physical activity in patients with a chronic disease. Those studies have demonstrated that despite the important role of physical activity in the management of chronic diseases, most patients do not increase their physical activity after diagnosis. This dissertation shows that many patients with a chronic disease such as heart disease or Parkinson’s disease are not meeting the recommended levels of physical activity, and that there is a large variability in physical activity between patients. The level of physical activity can be determined by numerous different factors, but this dissertation suggests that the disease itself is not the most important factor. Finally, a few recommendations are formulated. First, in order to exactly evaluate the amount of physical activity in patients, current guidelines must be more concrete, individually tailored, and disease specific. Second, it is recommended to use performance based methods to measure physical activity and to follow literature based guidelines regarding (pre)processing accelerometer data as much as possible. This will allow researchers and health care providers to compare physical activity of patients between different studies. Lastly, this dissertation emphasizes that health care providers should take more responsibility for stimulating inactive patients to become more physically active in daily life