Neocalvinistisch cultuurprotestantisme. Abraham Kuypers Stone Lectures

Summa summarum: het liberale cultuurprotestantisme streeft een verzoening tussen religie en moderne wereld na, waarbij de moderne wereld als min of meer zelfstandig principe wordt opgevat, terwijl het calvinistische cultuurprotestantisme de moderne wereld wil structureren en hervormen op grond van zijn eigen beginsel. De claim is dat het calvinisme een bij uitstek modern principe is, dat de moderne wereld (mede) gevormd heeft. De scheiding tussen kerk en staat, de differentiatie tussen levensgebieden als zodanig en het democratisch principe: het is allemaal (op z’n minst mede) aan het calvinisme te danken. De moderne wereld is derhalve niet het monopolie van (seculiere) modernisten, maar een wereld waarin pluralisme op elk gebied geaccepteerd dient te worden. Hier eist het calvinisme zijn rechtmatige plaats op. Als de modernisten de calvinisten hun bijzondere positie (inclusief hun bijzondere universiteit) betwisten, dan zijn zij intolerant, tyranniek en randen zij ‘ons’ recht en ‘onze’ vrijheid aan. Kuypers strijdbare retoriek en zijn moderniteitstheorie zijn machtige instrumenten om het calvinisme als het bij uitstek moderne – vrijheidslievende en vrijheidsbevorderende – principe te presenteren