Situating the Individual within Climate Law:A behavioural law and economics approach to end-user emissions trading

Dit proefschrift analyseert de wenselijkheid van End-user Emissions Trading (EET), emissiehandel voor eindgebruikers, om klimaatverandering te bestrijden binnen het juridische raamwerk van de Europese Unie. Vooral de vraagstukken van publieke responsiviteit, politieke acceptatie en de werking van zo’n aanvullend beleidsmechanisme om koolstofemissies te reduceren binnen het Europese reguleringskader worden daarbij bestudeerd. Met betrekking tot publieke responsiviteit onderzoekt dit proefschrift het potentieel van Behavioural Law and Economics (BLE), de gedragseconomische bestudering van het recht, om de wisselwerking te begrijpen tussen prikkels en motivatie en om te beoordelen of individuen dan wel huishoudens in staat zijn om effectief te reageren op een systeem van koolstofemissiehandel. De axiologische en methodologische basis van BLE wordt onderzocht om het nut ervan te beoordelen. Het proefschrift beschrijft tevens een nieuwe experimentele studie alsmede de conclusies die daaruit kunnen worden getrokken voor het ontwerp van klimaatbeleid.Vervolgens wordt gekeken naar het potentieel van BLE om politieke acceptatie beter te kunnen begrijpen en wordt het concept van discursive capture ontwikkeld om de mogelijkheid van irrationele reguleringsbeslissingen aan te tonen. Met betrekking tot het reguleringskader wordt een theoretisch begrip verschaft van de ‘eindgebruiker’ als juridische categorie, waarbij wordt beargumenteerd dat de eindgebruiker geen individu of huishouden hoeft te zijn, maar vooraleer de meest-bevoordeelde agent en de laagste-kostenvermijder. Met behulp van subsidiariteit en proportionaliteit als analytische handvatten om de rol van de Europese Unie te bestuderen, toont dit proefschrift aan dat klimaatregulering zich richt op de toedeling van aansprakelijkheid aan industriële actoren en op hun mogelijkheid als georganiseerde economische actoren om te reageren op externe economische prikkels. Gezien de moeilijkheid om individuen en huishoudens als gelijkwaardig te beschouwen, de aanwezigheid van onderhandelingskosten en de kosten van het handhaven van een dergelijk schema, wordt ten slotte betoogd dat het raadzaam zou zijn om bedrijven verantwoordelijk te maken voor het reduceren van emissies die toe te schrijven zijn aan huishoudens.This dissertation analyses the desirability of End-user Emissions Trading (EET) regulation to combat climate change within the legal order of the European Union. Notably, the issues of public responsiveness, political acceptance, and the operation of such a discrete policy mechanism to reduce carbon emissions within the European regulatory framework are examined. In relation to public responsiveness, the dissertation explores the potential of Behavioural Law and Economics (BLE) to assess the interplay between incentives and motivation, and whether individuals or households could effectively respond to a carbon trading scheme. The axiological and methodological basis of BLE is examined to assess its utility. The dissertation also describes an experimental study conducted and the inferences that can be drawn for carbon policy design. It moves on to the potential of BLE to inform the issue of political acceptance, and develops the concept of discursive capture to demonstrate the possibility of irrational regulatory decisions. With respect to the regulatory framework, a theoretical understanding of ‘end-user’ as a legal category is provided, arguing that the end-user need not be an individual or household, but rather the most-advantaged agent and least cost avoider. Using subsidiarity and proportionality as analytical tools to examine the role of the European Union, the dissertation demonstrates that climate regulation is geared towards the assignment of liability to industrial actors, and their ability as organised economic actors to respond to external economic incentives. It ultimately argues that given the difficulty of making individuals and households equivalent, the presence of bargaining costs, and the cost of enforcing such a scheme, it would be advisable to distribute responsibility to firms for mitigating emissions attributable to households