Learning to handle a myoelectric upper-limb prosthesis:The development of an evidence-based guideline for training

Wanneer iemand een arm mist door een amputatie of een aangeboren afwijking wordt vaak een armprothese aangemeten. Veel armprothesen worden echter niet of nauwelijks gebruikt in het dagelijks leven omdat het moeilijk is om de prothese op een vaardige manier te leren gebruiken. Hoewel training het gebruik en de functionaliteit van armprotheses verhoogt, is tot op heden niet bekend wat de meest efficiënte manier van trainen is. In dit proefschrift heb ik onderzocht hoe mensen leren omgaan met een prothese om vervolgens richting aan het revalidatieproces te kunnen geven. Als eerste zijn de bewegingen van ervaren prothesegebruikers gemeten. Ook is bekeken welke factoren bepalend zijn voor het vaardigheidsniveau van prothesegebruikers. Nadat in kaart is gebracht hoe men omgaat met een armprothese, is bekeken hoe het leerproces verloopt tijdens het revalidatieproces. Er zijn maar weinig prothesegebruikers, daarom zijn de studies naar het leerproces uitgevoerd met een prothesesimulator. Deze simulator is speciaal ontwikkeld voor niet-geamputeerde personen, zodat er meer metingen mogelijk waren. Zo was het mogelijk verschillende typen trainingen met elkaar te vergelijken. Ook werden verschillende activiteiten zoals reiken, grijpen en fixeren, en het doseren van de grijpkracht tijdens meerdere trainingssessies geoefend met de simulator waarbij veranderingen in de prestaties werden gemeten. Daarnaast is de structuur van de training bestudeerd om te bepalen hoe taken het best kunnen worden gepresenteerd. De resultaten uit de diverse studies zijn in een trainingsrichtlijn samengevat. Deze richtlijn kan worden gebruikt tijdens de revalidatie van prothesegebruikers zodat ze een zo hoog mogelijk vaardigheidsniveau kunnen bereiken