Linking depression:longitudinal and neuroimaging genetic studies in major depressive disorder

Depressie is een veel voorkomende ziekte met een hoge ziektelast. Om een depressie goed te kunnen behandelen, is het van belang om te begrijpen hoe deze stoornis ontstaat. Het ontstaan van een depressie is gerelateerd aan veel verschillende factoren, waaronder erfelijkheid en omgevingsinvloeden. Met dit proefschrift is geprobeerd verder helderheid te krijgen in de onderliggende neurobiologische en genetische mechanismen van depressie. Dit proefschrift laat zien dat een depressieve stoornis wordt gekenmerkt door een patroon van verhoogde limbische activiteit en verlaagde prefrontale activiteit tijdens het verwerken van negatief emotioneel geladen stimuli. Een omgekeerd patroon is te zien tijdens het verwerken van positief emotioneel geladen stimuli. Directe relaties tussen specifieke genen en depressie hebben tot nu toe niet geleid tot aanwijzingen voor een duidelijke genetische link. De studies in dit proefschrift geven echter aanwijzingen dat relaties tussen genen en hersenactiviteit sterker zijn dan relaties tussen genotypen en een depressieve stoornis. Er zijn ook genen die de hersenactiviteit beïnvloeden die vergelijkbaar is met het patroon wat bij patiënten met een depressieve stoornis is gevonden. Verder dragen de studies in dit proefschrift bij aan het huidige onderzoeksveld van de neuroimaging genetics, omdat deze als een van de eersten aantonen dat de aanwezigheid van een depressieve stoornis de relatie tussen gen en hersenactiviteit beïnvloedt