Het specialiteitsbeginsel en bemiddelend bestuur

Bij bestuurlijke besluitvorming wordt in toenemende mate gebruik gemaakt van bemiddeling om bestuursrechtelijke confl icten te voorkomen of te beëindigen. Over een oplossing van een confl ict kunnen bestuur en burger onderhandelen en afspraken maken. Het bestuur moet daarbij rekening houden met formele aspecten, zoals de vertegenwoordiging van het bestuur en de vastliggende termijnen voor de besluitvorming. Het materiële recht moet eveneens ruimte bieden om rechtsgeldig overeenstemming te bereiken. In deze bijdrage is de aandacht gericht op de grenzen vanwege het specialiteitsbeginsel. Op grond van het specialiteitsbeginsel is het bestuur niet vrij om alle mogelijke belangen bij de besluitvorming te betrekken. De beperkte belangenafweging bij besluitvorming staat haaks op één van de belangrijkste uitgangspunten van mediation. Dit uitgangspunt is dat alle aspecten van een confl ict bij de onderhandelingen over een oplossing worden betrokken, ook de belangen die voor de besluitvorming niet relevant zijn. Aan de hand van twee praktijkvoorbeelden van geslaagde mediation wordt bezien in hoeverre het specialiteitsbeginsel een knelpunt vormt voor het bemiddelende bestuur