Medication safety in Vietnamese hospitals:A focus on medication errors and safety culture

Medicatieveiligheid is wereldwijd belangrijk. De kennis hieromtrent is echter beperkt in landen met een laag en midden inkomen. Inzicht in de omvang en aard van het probleem kan een belangrijke bijlage leveren om gerichte strategieën voor verbetering te kunnen ontwikkelen. Dit proefschrift is gericht op medicatieveiligheid in Zuid-Oost-Azië, en met name in Vietnam. De systematische literatuurstudie laat zien dat een suboptimale kwaliteit van geneesmiddelgebruik en onvoldoende aandacht voor niet-overdraagbare ziekten in de regio aanwezig is, ook in Vietnam. Uit het observationeel onderzoek, in twee grote Vietnamese ziekenhuizen, is naar voren gekomen dat ongeveer een derde van alle geneesmiddelen die bereid en/of toegediend worden tenminste één potentieel klinisch relevante fout bevat. In deze groep geneesmiddelen zaten in het bijzondere intraveneuze medicatie en hoog risico geneesmiddelen zoals insuline. In het vervolgonderzoek is aangetoond dat door scholing onder leiding van een klinisch apotheker het aantal klinisch relevante medicatiefouten, met name in bereidingsfouten, werd gereduceerd. Echter, het aantal fouten bleef hoog. In het laatste onderzoek is naar de beleving van verpleegkundigen gevraagd betreffende de veiligheidscultuur bij het bereiden van medicatie. Zij waren allen zeer positief over de veiligheidscultuur en slechts enkelen gaven stress aan als factor voor het mogelijk ontstaan van fouten. Over het algemeen was er geen correlatie tussen de veiligheidscultuur op een afdeling en de prevalentie van medicatiefouten. Verpleegkundigen die op afdelingen werkten met hogere foutenpercentages vonden het echter moeilijker om fouten te bespreken. De resultaten van dit proefschrift onderstrepen dat klinische apothekers een belangrijke rol hebben bij het waarborgen van medicatieveiligheid, ook in laag en midden inkomen landen, zoals Vietnam. Zij kunnen de leiding nemen bij het opstellen van afdelingsspecifieke projecten op het gebied van medicatieveiligheid.Medication safety is a global issue, but knowledge about medication safety in low- and middle-income countries is limited. Understanding the extent and nature of the problem may contribute to develop tailored strategies for improvement. This dissertation addresses medication safety in South-East Asia, focusing on Vietnam in particular. First, a systematic literature review showed a sub-optimal quality use of medicines and insufficient attention to non-communicable diseases in the region, including in Vietnam. Secondly, an observational study in two large Vietnamese hospitals found that about one-third of all medications prepared and/or administered had at least one potentially clinically relevant error. These were in particularly intravenous medications and high-alert medications as insulin. Thirdly, a clinical pharmacist led educational intervention was effective in reducing clinically relevant intravenous medication errors, especially preparation errors, but error rates remained high. Finally, Vietnamese nurses were quite positive in their perception of safety culture, but only few recognized stress as a factor which could affect their performance. Overall, there was no correlation between the safety culture on a ward and the prevalence of medication errors, but nurses of wards with higher error rates found it more difficult to discuss errors. The results of this thesis provided additional evidence that clinical pharmacists are important in ensuring medication safety, also in resource-restricted countries such as Vietnam. They should take the lead of a multidisciplinary team to develop tailor-made interventions endorsed by hospital managers