Short dental implants in the posterior region:the effect of platform-switching and a nanorough surface on peri-implant bone loss

Korte implantaten (10 mm lengte), waarvoor meerdere redenen bestaan. In de eerste plaats heeft een kort implantaat minder oppervlak beschikbaar voor contact tussen bot en implantaat dan een langer implantaat met eenzelfde diameter. Ten tweede worden korte implantaten voornamelijk geplaatst in de zijdelingse delen van de boven- en onderkaak, waar, zeker in de bovenkaak, de botkwaliteit beduidend slechter is dan in de frontregio. In de derde plaats wordt, wanneer de kaak in hoogte is geslonken (resorptie), vaak een zeer grote kroon vervaardigd op een relatief kort implantaat om het kauwvlak te bereiken, wat tot een grotere kroon-implantaatratio leidt (d.w.z. dat de lengte van de kroon erg groot wordt t.o.v. de lengte van het implantaat). Bij natuurlijke elementen wordt een relatief grote kroon-wortelratio als een ongunstige belasting beschouwd voor het element. Om het gebruik van korte implantaten te vermijden, kan het kaakbot worden opgebouwd met een bottransplantaat voordat het implantaat wordt geplaatst. Deze aanpassing in de anatomie van de patiënt maakt het mogelijk een langer implantaat te plaatsen. Maar deze extra chirurgische behandeling leidt tevens tot een grotere morbiditeit, hogere kosten en een langere behandelperiode. Aangetekend moet worden dat in de literatuur geen consensus bestaat betreffende de definitie van een kort implantaat. In dit proefschrift wordt een implantaat met een lengte van minder dan 10 mm als een kort implantaat beschouwd. Een belangrijke factor voor het welslagen van een behandeling met korte implantaten is het minimaliseren van peri-implantair botverlies, wat dikwijls als gevolg van botresorptie optreedt, rond de hals van het implantaat (marginaal botverlies). Om minder marginaal botverlies en hogere slagingspercentages te realiseren is enige tijd geleden het zogenaamde platform-switching concept (het plaatsen van een opbouw (abutment) met een diameter kleiner dan die van het implantaat) geïntroduceerd. Daarnaast is een nieuw implantaatoppervlak op de markt gekomen, waarbij op nanoniveau middels depositie van calciumfosfaat (CaP) op het implantaatoppervlak is getracht een verfijnde oppervlakteruwheid te bereiken. Het was echter niet bekend of bij de toepassing van korte implantaten platform switching en het nanoruwe implantaatoppervlak zouden resulteren in minder resorptie van marginaal bot, in een hogere implantaatoverleving, en in, op histologisch niveau, meer bot-implantaatcontact