Canine and feline vestibular syndrome

Τα συμπτώματα του αιθουσαίου συνδρόμου (ασύμμετρη αταξία, ομόπλευρη κλίση της κεφαλής, αυτόματος νυσταγμός, αναγκαστικές κινήσεις βυτίου) είναι τόσο χαρακτηριστικά,ώστε η νοσολογική διάγνωση να είναι εύκολη για τον κλινικό κτηνίατρο. Η παραπέρα όμως διαφοροποίηση του περιφερικού (υμενώδης λαβύρινθος, αιθουσαίο νεύρο) από το κεντρικό αιθουσαίο σύνδρομο (αιθουσαίοι πυρήνες, αρχιπαρεγκεφαλίδα) θα στηριχθεί στην προσεκτική και λεπτομερή νευρολογική εξέταση, που πρέπει να επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα για τηνόσο το δυνατόν αντικειμενικότερη εκτίμηση των ευρημάτων της. Η συνύπαρξη και άλλων νευρικών συμπτωμάτων, όπως η σπαστική ημιπάρεση ή τετραπάρεση, η ομόπλευρη διαταραχή των αντανακλαστικών θέσης και η διαταραχή της λειτουργίας διαφόρων εγκεφαλικών συζυγιών αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι πρόκειται για κεντρικό αιθουσαίο σύνδρομο, αφού οι αλλοιώσεις προφανώς εντοπίζονται στο οπίσθιο στέλεχος του εγκεφάλου. Για την αιτιολογική όμως διάγνωση θα πρέπει να γίνουν ειδικές κατά περίπτωση εξετάσεις, όπως η ωτοσκόπηση και η ακτινολογική εξέταση της κοιλότηταςτ ου τύμπανου (περιφερικό αιθουσαίο σύνδρομο) ή η αξονική τομογραφία και η ανάλυση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (κεντρικό αιθουσαίο σύνδρομο). Στην εργασία αυτή αναλύεται η κλινική εικόνα του αιθουσαίου συνδρόμου σε διαφορική βάση και περιγράφονται εν συντομία οι συχνότερες στην πράξη παθολογικές καταστάσεις, που τις χαρακτηρίζει κατά κύριο λόγο η παρουσία του περιφερικού ή του κεντρικού αιθουσαίου συνδρόμου.Signs of vestibular dysfunction (head tilt, asymmetric ataxia, spontaneous nystagmus, unilateral falling and rolling) are characteristic enough to be easily recognized without difficulty, even by inexperienced clinicians. Further differentiation between the peripheral (inner ear, vestibular nerve) and the central (vestibular nuclei, cerebellar peduncles, fastigial nucleus and flocculonodular lobe of the cerebellum) vestibular system should be based on a thorough history and an astute neurological examination. Affected animals should be reevaluated by serial neurological reexaminations to improve the accuracy of the initial assessment. Concomitant neurological signs, such as spastic hemiparesis or tetraparesis, proprioceptive déficits, other cranial nerve dysfunction and/or behavioral changes are indicative of central than peripheral vestibular syndrome. Apart from the minimum data base (complete blood count, serum biochemistry, urinalysis), the diagnostic evaluation should also include otoscopy, plain radiography of tympanic bullae (peripheral vestibular lesions), ear CT, brain MRI and cererebrospinal fluid analysis (central vestibular lesions). The present review first describes the clinical features of the vestibular syndrome from a differential point of view, regarding its neuroanatomical origin and secondly the most common conditions primarily characterized by vestibular dysfunction in the dog and cat.