Spontaneous remission of localized myasthenia gravis manifested as megaesophagus in a dog

Γερμανικός Ποιμενικός σκύλος που ήταν αρσενικός και είχε ηλικία 2,5 χρονών προσκομίστηκε επειδή κατά τον τελευταίο μήνα παρουσίασε ανάγωγες που επιδεινώνονταν προοδευτικά. Στην κλινική και τη νευρολογική εξέταση δενπαρατηρήθηκε κάτι το αξιόλογο, εκτός από την κακή θρεπτική κατάσταση του ζώου. Στα ακτινογραφήματα του τραχήλου καιτου θώρακα παρατηρήθηκε σαφής διάταση του οισοφάγου καθ'όλο το μήκος του, που οδήγησε στη διάγνωση του μεγαοισοφάγου. Στην εργαστηριακή διερεύνηση διαπιστώθηκε ότι ο τίτλος αντισωμάτων κατά των υποδοχέων της ακετυλοχολίνης στον ορό του αίματος ήταν αυξημένος, γεγονός που θεμελίωσε τη διάγνωση του επίκτητου μεγαοισοφάγου από εντοπισμένη βαριά μυασθένεια. Η μόνη βοήθεια που προσφέρθηκε στο ζώο, με σκοπό τη βελτίωση της θρεπτικής του κατάστασης και την αποφυγή της εισροφητικής βρογχοπνευμονίας, ήταν η αλλαγή του τρόπου παράθεσης της τροφής (τάισμα σε όρθια στάση, μικράγεύματα). Ο σκύλος, μέσα σε δύο μήνες από την προσκόμιση του και πριν από τη χορήγηση οποιασδήποτε θεραπευτικήςαγωγής κατά της μυασθένειας, παρουσίασε πλήρη κλινική ύφεση, που διατηρήθηκε για τουλάχιστον δυο χρόνια μετά τη διάγνωση της πάθησης. Δυστυχώς, έκτοτε δεν μπορέσαμε να έλθουμε σε επαφή με τον ιδιοκτήτη του ζώου. Η κλινική εικόνα, η διαγνωστική προσέγγιση, η θεραπευτική αντιμετώπιση και η ευνοϊκή εξέλιξη συζητούνται στο τέλος της εργασίας αυτής. A 2.5-year-old male German shepherd-cross dog was admitted for progressively deteriorating regurgitations ofone-month duration. Physical examination was unremarkable, apart from a poor body condition; also, neurological examination did not reveal any abnormality. In thoracic survey radiographs, a generalized esophageal dilation, consistent with megaesophagus, was well visualized. An increased nicotinic acetylcholine receptor antibody titer confirmed the diagnosis of acquired focal myasthenia gravis expressed as megaesophagus in this patient. The only help offered to the dog was a modification of its feeding habits (upright position, small and frequent meals). Within two months of the initial admission and prior to institution of specific treatment for myasthenia gravis, the dog experienced spontaneous and complete clinical remission and remained healthy for the next two years, eating again the normal way, but unfortunately was lost to follow-up. The favourable outcome of megaesophagus due to localized myasthenia gravis is discussed accordingly