Migratory aesthetics as a political strategy in the field of cultural production: Transnationalism, hybridity and interculturalism in The Slow Business of Going (Tsangari, 2000)

Το παρόν άρθρο διερευνά τους όρους και τις προϋποθέσεις διαμόρφωσης μιας αισθητικής με πολιτικά δραστικό περιεχόμενο στην παρούσα συγκυρία της αυξανόμενης παγκόσμιας διασυνδεσιμότητας. Εστιάζοντας στο πεδίο της κινηματογραφικής δημιουργίας, και μέσα από το πρίσμα του «διαπολιτισμικού κινηματογράφου» και του «ανεξάρτητου διεθνικού είδους», πραγματοποιείται μια αναλυτική προσέγγιση της ταινίας Η διαρκής αναχώρηση της Πέτρα Γκόινγκ [The Slow Business of Going] της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη (2000), η οποία προάγει τη «μεταναστευτική αισθητική», καθώς ενεργοποιεί τον υβριδισμό και τη διαπολιτισμικότητα στο πλαίσιο μιας αγωνιστικής πολιτικής στρατηγικής.Τhis article investigates the conditions of possibility for the articulation of a politically radical aesthetics in the present context, which is defined by the intensification of global interconnectivity. Focusing on the cinematic field, and through the lens of «intercultural cinema» and «independent transnational genre», it provides an analytic exposition of the film The Slow Business of Going by Athina Rachel Tsangari (2000) which, as argued, promotes «migratory aesthetics», mobilising hybridity and transculturalism to radical political ends