Μερικές σκέψεις σχετικά με την παράσταση του «άλλου» και το φαινόμενο του ρατσισμού στην ελληνική κοινωνία

Στον τρόπο που ποριστούν οι (δυτικο)ενρωπαϊκές κοινωνίες τους μετανάστες από τρίτες χώρες μεταπολεμικά, διακρίνεται η συνύφανση του ρατσιστικού και του εθνικιστικού λόγου. Το ζήτημα της παράστασης του «άλλου» τίθεται στην ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Ως εκ τούτου, υπάρχει ένα κενό στα στοιχεία που αφορούν τις συνθήκες διαβίωσης, την πρόσληψη και την παράσταση των μεταναστών αλλά και των μειονοτήτων το διάστημα που προηγείται. Η παράσταση των μεταναστών από την ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια οικοδομείται στη βάση, εν μέρει, προϋπαρχόντων εθνικιστικών και φυλετικών στερεοτύπων που αναβιώνουν και αποκτούν επίκαιρες διαστάσεις με την αναρρίπιση του εθνικιστικού λόγου στα Βαλκάνια μετά το 1989. Στην πορεία αυτών των εξελίξεων, ο Βαλκάνιος εθνικός αντίπαλος βρίσκεται ως φτωχός μετανάστης, και ως εκ τούτου ως κατώτερος «άλλος», μέσα στην ελληνική εθνική κοινωνία