The katholikon churches of the monasteries of Hopovo and Papraća and their place in post-byzantine architecture

Η αρχιτεκτονική των καθολικών των μονών Hopovo και Papraća, οι οποίες χρονολογούνται στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, παρουσιάζεται αρχικά στο σύνολό της και κατόπιν εξετάζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματά της. Βάσει αυτών, και του ιστορικού πλαισίου της εποχής, εξετάζονται τα ζητήματα που αφορούν στην προέλευση του αρχιτεκτονικού τύπου τους και της μορφολογίας των όψεών τους, η οποία αναζητείται στη ναοδομία της μεταβυζαντινής εποχής.This paper deals with two monastic churches from the second half of the sixteenth century. It briefly presents their architecture as a whole and then focuses on its characteristic features. Based on these traits and on certain historical circumstances, questions related to the origins of their plans and exteriors are discussed. Models are sought in ecclesiastical building practices of the post-Byzantine period, i.e. during the period when the katholikon churches of the monasteries of Hopovo and Papraća were constructed