Middle Byzantine chafing dishes from Argolis.

Τα αυτοθερμαινόμενα σκεύη, γνωστά στην ελληνική βιβλιογραφία ως «σαλτσάρια», συνιστούν ένα σύνθετο σκεύος της μεσοβυζαντινής περιόδου. Εμφανίζονται τόσο σε λευκό όσο και σε ερυθρό πηλό, με κυρίαρχη την παράκτια και αστική διασπορά στο χώρο της κεντρικής και ανατολικής Μεσογείου. Στην Αργολίδα και κυρίως στο Άργος, έχουν έως τώρα καταγραφεί 53 δείγματα που στην πλειονότητά τους φέρουν ομοιότητες με αντίστοιχα δείγματα από την Κόρινθο, την Αθήνα και τη Θήβα και θα μπορούσαν να χρονολογηθούν, βάσει παραλλήλων, κυρίως στον 10ο-11ο αιώνα. Θα απευθύνονταν πιθανώς σε μέλη της τοπικής ελίτ, συνιστώντας μια μαρτυρία για πιο «εξελιγμένες» διατροφικές συνήθειες στη βυζαντινή περιφέρεια.Chafing dishes constitute an elaborate type of clay vessel of the middle Byzantine period. They appear both in white and red fabric and were primarily distributed along the coast and in urban areas in the central and eastern Mediterranean. In Argolis, and in particular Argos, we have so far recorded 53 specimens, the majority of which bear a close resemblance to corresponding vessels from Corinth, Athens and Thebes and are datable on the basis of parallels mainly to the 10th-11th centuries. They would probably have been used by members of the local elite, attesting to the existence of a level of sophistication in the dining habits of the Byzantine periphery