De la narration humoristique comme esthétique du roman chez Kourouma

Η μελέτη αυτή επιχειρεί μια νέα προσέγγιση στο έργο του διάσημου γαλλόφωνου Αφρικανού μυθιστοριογράφου Ahmadou Kourouma. Εξετάζει τη σχέση μεταξύ της μυθιστορικής αφήγησης και της μυθοπλασίας, εστιάζοντας την ανάλυση σε δύο «ιστορικό-πολιτικά» μυθιστορήματα, τα πιο γνωστά του συγγραφέα: Les soleils des indépendances (1968) και Monne outages et défis (1990). Ειδικότερα, επισημαίνει τους τρύπους με τους οποίους η αίσθηση του χιούμορ ανάγεται σε βασική αρχή της αφήγησης, το «κωμικό» στοιχείο δομεί την αισθητική και η πραγματικότητα ή η ιστορία μετατρέπονται σε λόγο αφηγηματικό, σε λόγο μυθιστορηματικό. Η ιστορική απόσταση ανάμεσα στο ιστορικό γεγονός και στην αφήγηση είναι καθοριστική. Η απόσταση αυτή επιτρέπει οποιοδήποτε σχολιασμό, οποιαδήποτε ανάλυση, από την πλευρά του αφηγητή αλλά και του αναγνώστη, που με τη σειρά του, έχοντας ζήσει ή γνωρίζοντας το γεγονός —στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για την αποικιοκρατία και την ανεξαρτησία της Αφρικής— μπορεί να εμβαθύνει και να κρίνει πέρα από τις απόψεις που η ίδια η αφήγηση του προσφέρει. Τέλος, επισημαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα συμβολικό τρόπο απόδοσης της πραγματικότητας, αλλά για μια νέα προβληματική αντιμετώπισης του μυθιστορήματος ως λογοτεχνικού είδους, αφού περιέχει και άλλα «είδη» εισάγοντας τον αναγνώστη, μέσω της μυθοπλασίας, στο θέατρο της ζωής.No abstract availabl