Public-Private Partnerships in statutory pension systems: A new interaction between the public and the private sectors

Το άρθρο υποστηρίζει ότι κάθε σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού στον τομέα των συντάξεων δεν κρίνεται per se ως θετική, αλλά εξαρτάται από το θεσμικό πλαίσιο μέσα από το οποίο πραγματώνεται. Η επάρκεια των κανόνων που υλοποιούν τη σύμπραξη, είναι εκείνη που κάνει τη διαφορά. Γι’ αυτό και το ενδιαφέρον της ανάλυσης επικεντρώνεται στις κανονιστικές πλευρές και τις προβλεπόμενες εγγυήσεις. Από αυτή την άποψη, το σουηδικό παράδειγμα συνιστά μια βέλτιστη πρακτική. Η σουηδική εκδοχή σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού στο δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα εμφανίζεται ως η καλύτερη λύση γι’ ένα συγκεκριμένο είδος συστημάτων, τους υποχρεωτικούς ατομικούς λογαριασμούς (Premiepension)The article argues that not every publicprivate partnership on the field of pensions is considered to be positive per se; the decisive criterion is the institutional framework within which such a partnership is being realized. The factor that causes them to differ is the adequacy of the rules materializing a partnership as such. This explains why our main point of interest focuses upon the respective regulative aspects and the necessary/ consequent statutory guarantees. Taking this as our starting point, the Swedish model constitutes an example of good practice. The Swedish version of the public-private partnership in the statutory pension system appears as the best solution for specific sorts of systems, such as the individual accounts. In being transparent, guaranteeing prudent investments and in offering the minimum possible cost for employees, it embodies a wide range of advantages