New linguistic practices and linguistic education

Το άρθρο αυτό εξετάζει τη γλώσσα ως κοινωνικοπολιτισμική πρακτική, όπου η συγκρότηση και παραγωγή νοημάτων δεν είναι ανεξάρτητη από τους κοινωνικούς θεσμούς και τις πρακτικές που τους πλαισιώνουν. Αναφέρεται στην επίδραση νέων κειμενικών ειδών και στις γλωσσικές προκλήσεις που προκύπτουν με την ανάπτυξη ηλεκτρονικών μορφών επικοινωνίας. Και καταλήγει επισημαίνοντας πως στις κοινωνίες μας, όπως διαμορφώνονται και αλλάζουν ταχύτατα σήμερα, έχουμε ανάγκη να προωθήσουμε εκείνη την εκπαίδευση που θα συντελέσει στη δημιουργία νέων παιδαγωγικών και επικοινωνιακών ταυτοτήτων ώστε οι πολίτες και να μπορούν να λειτουργήσουν διαλογικά σεβόμενοι την όποια διαφορετικότητα και να είναι σε θέση να παράγουν είδη λόγου και κειμένων από ένα ευρύ φάσμα πολιτισμικών πηγών.This article examines language as a social-cultural practice, where the formation and production of meanings is not independent from the social institutions and the practices that surround them. It refers to the influence of new textual types and to the linguistic challenges that arise from the development of electronic forms of communication. It concludes by pointing out that in our societies, as they are shaped and rapidly change today, we need to promote the kind of education which will contribute to the creation of new pedagogical and communicative identities so that citizens can function dialectically, respecting differences and can be enabled to produce types of speech and texts from a broad spectrum of cultural sources