Education and popular culture

Στο κείμενο αοτό υποστηρίζεται ότι η κριτική παιδαγωγική πρέπει να εφαρμοστεί μέσα στα πλαίσια μιας πληρέστερης κατανόησης της πολιτικής διάστασης της εκλαϊκευμένης κουλτούρας. Αναλύονται τόσο οι συντηρητικές όσο και οι ριζοσπαστικές προσεγγίσεις της κουλτούρας αυτής και, με επιχειρήματα από τον Gramsci αλλά και τον Foucault, παρατίθενται προτάσεις για τον επαναπροσδιορισμό της ως πεδίο αγώνα και κυριαρχίας. Το καταληκτικό επιχείρημα είναι ότι ο παιδαγωγός, εάν επιδιώκει μια παιδαγωγική που απαιτεί κάποια άρθρωση γνώσης και απολαύσεων -αναπόσπαστες στην καθημερινή μαθητική ζωή-, οφείλει να αντιμετωπίζει την εκλαϊκευμένη κουλτούρα και την κοινωνική διαφορά ως το πεδίο στο οποίο καλείται να συναντήσει τους μαθητές του σε μια επικριτική και ενδυναμωτική παιδαγωγική συνάντηση.In this paper it is posited that critical pedagogy should be implemented in the context of a more complete understanding of the political dimension of popular culture. Both the conservative and the radical approaches to this culture are analyzed and borrowing arguments from Gramsci but also from Foucault, proposals are laid down for its redefinition as a field of struggle and dominance. The ending argument is that the pedagogue, if he pursues a pedagogy that requires some edification of knowledge and pleasures (inextricable in daily student life), is obliged to treat popular culture and social difference as the field in which he must meet his students in a critical and empowering pedagogical meeting