The representation of childhood in the theatrical texts of the children's magazine Pharos of Constantinople (1909-1912)

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο ελληνικός τύπος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για την επιβίωση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Ειδικότερα, τα κείμενα που δημοσιεύονται στον παιδικό περιοδικό τύπο συμβάλλουν στην ενίσχυση της εθνικής συνείδησης των παιδιών και των νέων, ώστε να διατηρηθούν η γλώσσα, η θρησκεία και τα εθνικά ιδεώδη. Ο Φάρος, εικονογραφημένο περιοδικό για παιδιά και εφήβους, εκδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Τομάζο Α. Δεπάστα. Το περιοδικό ακολουθεί τα πρότυπα του αθηναϊκού παιδικού περιοδικού Η Διάπλασις των παίδων. Στις σελίδες του Φάρου, μεταξύ άλλων, σημαντική είναι η παρουσία θεατρικών κειμένων για παιδιά. Μέσα από αυτά τα θεατρικά κείμενα αναδεικνύονται θέματα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση των μικρών παιδιών. Άλλωστε, το θέατρο για παιδιά, κατά την περίοδο που εξετάζεται, δεν αποτελεί ένα αυτόνομο είδος τέχνης, αλλά συνιστά ένα ακόμη μέσο διαπαιδαγώγησης. Για τον λόγο αυτό τα θέματα των θεατρικών έργων που απασχολούν τους συγγραφείς, που είναι ταυτόχρονα και παιδαγωγοί, στρέφονται γύρω από την αγάπη για την πατρίδα, την πίστη στον Θεό, ενώ αρκετά είναι εκείνα που στόχο έχουν να καλλιεργήσουν την αφοσίωση στην οικογένεια και την δημιουργία ενάρετων πολιτών. Τα μικρά παιδιά, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους δίνουν την αφορμή για τη συγγραφή θεατρικών κειμένων με έντονο τον διδακτικό χαρακτήρα.At the beginning of the 20th century, the Greek press plays an important role for the survival of the Hellenism of Constantinople. In particular, the texts published in the children's periodical press help to strengthen the national consciousness of children and young people in order to preserve language, religion and national ideals. Pharos (Lighthouse), an illustrated magazine for children and adolescents, was published in Constantinople by Tomaso A. Depasta. The magazine follows the standards of the Athenian children's magazine I Diaplasis ton Paidon (Children’s Guidance). On the pages of Pharos the presence of theatrical plays for children is important. Through these theatrical texts matters that concern the education of young children are brought out. After all, during the period under consideration, children’s theatre is not perceived as a separate and independent art form, but as a means for education and guidance, one of many. That is why the themes of the theatrical plays that concern the playwrights, who are also pedagogues, are turning to love for country, faith in God, while there are many that aim to cultivate devotion to the family and the formation of virtuous citizens. Young children, with their virtues and shortcomings, provide the opportunity to write plays with a strong didactic character