Few remarks concerning anxiety in the face of death.

Śmierć człowieka, zwłaszcza moja śmierć, to najbardziej doniosłe wydarzenie jakie przydarza się w życiu. Jawi się ona jako nieuchronny koniec wszelkiego możliwego doświadczenia, ustanie jakiejkolwiek relacji, kres wspomnień i nadziei. Wywołuje ona u żyjących najrozmaitsze reakcje, by wymienić chociażby takie jak: fascynacja, trwoga, stres, przyzwolenie, chęć oswojenia. Każda z nich może być poddana analizie, każda też ukaże śmierć w innym aspekcie. W proponowanym artykule autor wskazuje na jeszcze inną reakcję, a jest nią przeżycie lęku. Wydaje się, że jest to przeżycie o charakterze kluczowym, zarówno kiedy myślę o niej jako czymś, co może w każdej chwili dotknąć mnie samego, jak i wtedy, gdy uświadamiam sobie, że możliwe jest odejście bliskiej czy chociażby znanej mi osoby. Inspiracją dla tych analiz stało się kilka tekstów Josepha Ratzingera.The death of a person, particularly my own death, is the most momentous occasion that happens in a lifetime. It seems to be an inevitable end of any possible experience, ceasing any relationship, the end of memories and hopes. It evokes various reactions in the living, just to mention some as: fascination, fear, stress, consent, willingness to familiarization. Each of them may be analysed, while each one shows also the death in a different aspect. In the proposed article, the author indicates another reaction - that is experiencing anxiety. It appears that this is the key experience, both when I am thinking about it as something that may afflict me at any moment, as well as when I become aware that there is a possibility of exit of the loved ones or just a popular person. Some texts by Joseph Ratzinger have inspired me to carry out such analyses. Der Tod des Menschen, vor allem mein Tod, ist das bedeutungsvollste Ereignis im Leben. Er scheint das unweigerliche Ende aller möglichen Erfahrung, das Aufhören aller Beziehungen, das Ende aller Erinnerungen und Hoffnungen. Bei Lebenden weckt der Tod verschiedene Reaktionen, um nur einige zu erwähnen: Faszination, Furcht, Stress, Zulassung, Versuch der Bezähmung. Jede Reaktion kann man getrennt analysieren, jede zeigt den Tod in einem anderen Aspekt. Im Artikel verweist der Autor auf noch eine weitere Reaktion: die Erfahrung von Angst. Es scheint, dass dies eine Schlüsselerfahrung ist, sowohl wenn ich an den Tod denke als an etwas, das jede Zeit mich selber treffen kann, als auch, wenn ich mich bewusst werde, dass das Weggehen eines lieben oder zumindest bekannten Menschen möglich ist. Die Inspiration zu diesen Analysen gaben einige Texte von Joseph Ratzinger.