Jak brzmiał realny socjalizm? Dźwiękowa nostalgia za PRL-em. Artefakty i praktyki

Artykuł zawiera analizę współczesnych praktyk polskiej kultury popularnej, związanych wprost z mediami audialnymi, muzyką oraz pejzażem dźwiękowym Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej – postrzeganymi jako nacechowane nostalgią elementy kultury pamięci. Przedmiotem refleksji stają się m.in. takie zjawiska jak reedycje wydawnictw muzycznych z czasów realnego socjalizmu, powrót analogowych mediów dźwiękowych (płyt winylowych, kaset magnetofonowych), a także crate digging, czyli praktyka poszukiwania w antykwariatach i serwisach aukcyjnych nagrań z czasów PRL-u, mających posłużyć jako źródło próbek dźwiękowych do wykorzystania we własnej działalności artystycznej oraz tworzenie kanałów w mediach społecznościowych poświęconych audiosferze minionej epoki. Zjawiska te są analizowane jako próby rekonstrukcji utraconego dziedzictwa – zaprzepaszczonej, socjalistycznej nowoczesności, przejawiającej się w ówczesnych praktykach życia codziennego.The paper focuses on practices of the consumers of contemporary popular culture relating to the soundscape of the Polish People’s Republic. The subject of analysis includes re-editing of recordings of 1970’s and 1980’s, the return to analog media (vinyls, compact cassettes), crate digging, or looking for old records to sample, as well as such social media practices as blogging about the Polish socialist audio culture (music, radio broadcasting, hi-fi technology). The analyses point to how such practices try to reclaim and reconstruct the social memory of the forgotten socialist modernity perceived as an important part of everyday life and popular culture in the Polish People’s Republic