Narracja Polexit – studium przypadku w zakresie komunikacji politycznej

The issue of researching a narrative in terms of political communication, still being discussed by political sciences as a phenomenon classified between media science and political science, has become a challenging field. Mainly due to political reality, where a word “narrative” has emerged as a very common one. The Polexit narrative, a fairly new political phrase, is an example of it. Taking a narrative into account in research of political science might be fascinating not only in terms of methodology itself, but in terms of real political consequences, including the EU-Poland relationships. So that, the questions here are how to study a narrative in relation to politics, and how a created story – here in case of a hypothetical Polexit and not infrequently soaked with generics and populism – influences political reality, including the misunderstanding of the European integration process.Kwestia badania narracji w ramach komunikacji politycznej, będąca wciąż przedmiotem dyskusji w naukach politycznych jako zjawisko wciśnięte pomiędzy nauki o mediach i nauki o polityce, stała się ciekawym wyzwaniem. Głównie z powodu rzeczywistości politycznej, w której słowo „narracja” stało się dość powszechne. Przykładem tego jest narracja polexitu, stosunkowo nowa fraza polityczna. Uwzględnienie narracji w badaniach politycznych może być fascynujące nie tylko pod względem metodologii, ale również pod względem realnych konsekwencji politycznych, w tym relacji między Unią Europejską a Polską. W związku z tym warto podjąć próbę odpowiedzi na dwa pytania: jak badać narrację w odniesieniu do polityki oraz jak stworzona opowieść – tutaj w przypadku hipotetycznego polexitu i nierzadko nasiąknięta ogólnikami i populizmem – wpływa na polityczną rzeczywistość, w tym na nierozumienie procesu integracji europejskiej