Perspektywa cielesna w poezji brytyjskiej okresu I wojny światowej

Artykuł analizuje ewolucję, jaka zaszła w poezji angielskiej w czasie pierwszej wojny światowej, poszczególne jej etapy oraz przyczyny zmian. W początkowej części artykułu wprowadzone zostaje rozróżnienie na dwa zasadnicze podokresy w rozwoju poezji wojennej w Wielkiej Brytanii. Punktem odniesienia umożliwiającym przyjęcie takiego podziału jest bitwa nad Sommą, która miała miejsce w 1916 r. Do okresu pierwszego zostaje zaliczony Rupert Brooke i jego, jak to jest powiedziane, naiwny stosunek do wojny jako miejsca, gdzie w chwale można zginąć za ojczyznę. Poezja Brooka w dalszej części artykułu przyjęta będzie jako swego rodzaju kontrapunkt, który ma podkreślać skalę przemian, jakie zaszły po tragicznej bitwie nad Sommą. Do drugiego okresu zostają przypisani Edmund Blunden, Wilfred Owen, Richard Aldington oraz Siegfried Sassoon. Dopiero tutaj w pełni zostaje pokazana ewolucja poezji wojennej, a w szczególności rozwój tak zwanej perspektywy cielesnej. Ta, bardzo jeszcze ograniczona w poezji Edmunda Blundena, osiąga apogeum swojej ostrości w poezji Siegfrieda Sassoona, którego poezja cechuje się niezwykłym stopniem okrucieństwa