Systematyka działań operacyjnych podejmowanych w ramach Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej — Interpol

Artykuł jest próbą usystematyzowania działań operacyjnych podejmowanych w ramach Interpolu w celu przeciwdziałania przestępczości transgranicznej. Artykuł zwraca uwagę na ewentualne korzyści płynące z takich form międzynarodowej współpracy w zwalczaniu przestępczości. Nie ma wątpliwości, że skuteczność działań operacyjnych w ramach Interpolu warunkowana jest jego statusem prawnym. Interpol, zdaniem niektórych ekspertów w dziedzinie prawa międzynarodowego, nie ma optymalnych podstaw prawnych do działania z odpowiednim przełożeniem na prawo krajowe państw członkowskich. Z tego powodu warunkiem koniecznym do dalszego rozwoju Interpolu jest zapewnienie organizacji określonej pozycji prawnej, która byłaby właściwa dla wyjątkowości prowadzonych w jej ramach działań operacyjnych (w tym uregulowanie przywilejów i immunitetu Interpolu oraz jego przedstawicieli w sposób jednolity we wszystkich państwach członkowskich). Istnieje również potrzeba harmonizacji wewnętrznych aktów normatywnych organizacji — w tym Statutu Interpolu i regulaminu ogólnego, których interpretacja powoduje wiele kontrowersji. Ważne jest uzupełnienie Statutu Interpolu o przepisy prawne dotyczące stosunków z podmiotami zewnętrznymi. Interpol powinien mieć również wyraźne uprawnienia do zawierania umów z państwami członkowskimi w sprawie siedziby oraz lokalnych przywilejów i immunitetów. Niewątpliwie Europol, będący młodszą platformą wielostronnej współpracy policyjnej, z prawnego punktu widzenia uzyskał istotną przewagę nad Interpolem, którą jest jasna sytuacja prawna. Prezentowany problem jest niezwykle złożony ze względu na specyfikę działań prowadzonych przez Interpol i jego wyjątkową pozycję w systemie instytucjonalnym społeczności międzynarodowej