Wykorzystanie szpiegowskiego oprogramowania w działalności operacyjnej organów ścigania. Gwarancje konstytucyjne I procesowe z perspektywy doświadczeń niemieckich

Rozwój usług społeczeństwa informacyjnego i komunikacji elektronicznej stawia nowe wyzwania przed organami ochrony prawnej związane z koniecznością prowadzenia działań operacyjnych w świecie wirtualnym. W uzasadnionych przypadkach konieczne jest nawet wykorzystywanie narzędzi hackerskich typu spyware celem prowadzenia skutecznych działań operacyjnych. Takie czynności w nieunikniony sposób ingerują w prawa człowieka, w szczególności w prawo do prywatności. Przyzwolenie prawne i polityczne dla takich działań wymaga stworzenia przez państwo stosownych gwarancji instytucjonalnych, materialnoprawnych i prawnoprocesowych i powinno być ograniczone do przypadków wyjątkowych uzasadnionych względami poważnego zagrożenia dla interesu publicznego, w szczególności aktami terroryzmu międzynarodowego. Fundamentalne pytania dotyczące warunków zastosowania takiego oprogramowania oraz równowagi pomiędzy efektywnym przeciwdziałaniem przestępczości a ochroną prywatności obywateli są od dłuższego czasu przedmiotem ożywionej debaty publicznej. Ważną rolę odegrały w niej niemieckie sądy naczelne — Federalny Trybunał Sprawiedliwości (niem. Bundesgerichtshof — BGH) i Federalny Trybunał Konstytucyjny (niem. Bundesverfasungsgericht — BVG)